Tentamens en de nerd uithangen

Dit weekend hopelijk met wat meer samenhang in het verhaal en in ieder geval zonder alcohol… Eerst eerder deze week, heb ik al van 2 van mijn 4 professoren afscheid genomen, want volgende week is de laatste week van colleges. En aangezien sommige vakken in hun lesuren een test organiseren, was dit de laatste keer om ze persoonlijk aan te spreken. Ik heb ze heel hartelijk bedankt voor de leuke vakken en op het hart gedrukt dat ik hun email adres zeker zou bewaren om te misbruiken als ik ooit referenties of een leuke job nodig heb. Daar hadden ze geen problemen mee :).

Verder was het weer een saai weekje van opdrachten maken, lessen volgen en leren. Op woensdag toen ik naar de supermarkt ging, was nog wel erg vreemd… Onderweg werd er naar mij getoeterd vanuit een auto en gezwaaid door 2 jongedames van rond de 20… Ik heb netjes teruggezwaaid, maar ik heb werkelijk waar geen idee wie of wat?! Nu gebeurd dat wel vaker, maar 20 minuten later werd er in de winkel vrolijk naar mij gelachen door drie andere meisjes van ongeveer dezelfde leeftijd en ook deze kende ik geen van allen. Maar ze spraken me aan, dus ik heb dat netjes opgelost met een enthousiaste “Hey! Hoe is het met jullie dan??” Na 5 minuten gesprek was ik echter nog steeds niets wijzer en toen ik vroeg of ze lekker op stap waren geweest, bleek dat ze in ieder geval niet op het Blueprint festival waren geweest. En zo veel meer ben ik niet zat geweest hier, erg raar dus dat ze wel wisten dat ik Pete heette, uit Nederland kwam en Mariene Biologie deed :S. Ik ben wel sinds deze week ook overgeswitcht op Lynx(Axe) deodorant Africa, dus als dat het is, kan ik het iedereen aanraden ;).

Toen ik uit de winkel kwam gelopen kon ik nog wel een keer hartelijk lachen en ik kan voelen dat ik alweer bijna naar huis mag. Op de parkeerplaats van de lokale Aldi (waar anders?) komen een man en een vrouw mij tegemoet gesloft en de man zegt op zijn onvervalst Brabants: “Eej, zouwe ze ier binne wok nun pleej emme?” Heerlijk! Dat was weer lang geleden dat ik die mooie taal gehoord heb, en ik kan niet wachten om weer te gaan werken :P. Ze zien dat ik verrast opkijk uiteraard, maar ik zeg netjes hi in het Engels, dus moeten ze hebben gedacht dat ik hun taal gewoon vreemd vond, hehehe. Niets van verstaan hoor meneer ;).

Deze donderdag heb ik voor mijn vak Aquaculture mijn eerste toets gemaakt, 2 weken voor het eindexamen tussen 2 opdrachten door… Ik blijf het zeggen, die mensen hier zijn niet heel sterk in plannen, zelfs niet op de uni. Maar dat heeft dus ook zijn voordelen, want toen ik aangaf dat vorige week vrijdag mij niet zo goed uitkwam omdat ik in de zon biertjes wilde gaan drinken op een festival en geen ander vervoer had, schoof mijn professor Paul mijn toets meteen een week door… Bij ons moet je het niet proberen! Maar goed, na een goede 3 uurtjes colleges doornemen was ik er klaar voor deze donderdag. Althans dat dacht ik… Ter demotivatie waren de eerste 20 vragen (1/3 van het eindcijfer) multiple choice en om de niet te makkelijk te maken waren er veel vragen over percentages: “1. Hoeveel % van het droogvoer van een aquaculture boerderij met goede voerrestricties wordt omgezet in biomassa van de vissen? A: 10-15 B: 15-25 C:25-40 D: 40-60.” Ik kan een weldoordachte gok maken, zoals gewoonlijk bij triviant, maar ik heb geen idee! Zelfs met 3 dagen extra leren had ik het niet geweten, want het stond niet in de college aantekeningen, plus in Nederland leggen we de focus iets meer op het begrip van systemen, cijfertjes kan je ook opzoeken.. Zo wist ik bijvoorbeeld ook niet met welke vetzuurketen niet door mensen kan worden gemaakt. “A: ALA B: VLA C: QLA D: BDD” Allemaal triviale afkortingen, waar ik echt niet meer naar had gekeken. Maar goed, na een goede demotivatie kwamen de open vragen en die heb ik allemaal zeker binnen getikt, dus was het alleen nog hopen dat het gokwerk een beetje in orde zou zijn.

De volgende dag gingen we meteen weer voor aquaculture op pad en Paul kwam mij netjes vlak voor de deur (aan de snelweg) ophalen met de bus om een Abelone farm te bezoeken. Het was geen verplichte reis en ik had mijn tijd redelijk hard nodig om te leren voor mijn tentamens, maar aangezien je die kans niet nog een keer krijgt heb ik hem meteen aangegrepen en ik ben blij dat ik dat gedaan heb! De stoel voorin de bus was nog vrij, dus ik ben met goed uitzicht gaan zitten voor de reis van anderhalf uur en heb lekker met Paul kunnen praten over allerhande onderwerpen die te maken hadden met de zee, Australië, Nederlandse toeristen en motor rijden. Hij wist me ook meteen te vertellen dat ik iets rond de 85% had gescoord voor de toets de dag ervoor, dus dat is mooi meegenomen.

De rondleiding zelf was erg tof en we kregen van alles te horen over de levenscyclus van de abelone (een groot schelpdier dat vooral in Japan erg populair is voor de mensen die niet zijn bijgelezen) en over aquaculture. Daarnaast werden we ook volledig bijgepraat over de technische details van de boerderij en wat je allemaal nodig hebt om te beginnen. Ongeveer 10 miljoen dollar om te beginnen en een hoop kennis om te zorgen dat er geen 3 jaar opbrengst in 1 keer verloren gaat. De beestjes doen er namelijk 3 jaar over om op marktgrootte te komen… dus je wilt geen ziektes binnen krijgen. De beveiliging om binnen te komen was dus ook erg groot en we moesten eerst volledig worden afgeschrobd. Maar ook het marketingtechnisch verhaal van boerderij naar markt, de Japanse kwaliteitscontrole en vriesmethoden was erg interessant. En de aan het einde van de dag spreekt toch het meest dat je 10 miljoen moet kunnen investeren in jaar 1, dan 3 jaar voer kopen en water pompen zonder opbrengst, maar daarna blijkt de kale winst als alles draait ongeveer 4 miljoen dollar per jaar. Dus het is een risico, maar wel erg lekker terugverdienen in een paar jaartjes…

Op de terugweg spreek ik nog een hoop na met Paul en ook over ons vorige en huidige practicum verslag en hoe het echt niet duidelijk is wat er van de student wordt verwacht eigenlijk.. Ik kan een hoop verzinnen, maar het onderwerp is niet echt afgebakend voor het laatste verslag van volgende vrijdag. Dus als ik er niet veel van kan volgen, hoe werkt dat dan voor eerstejaars studenten? Toen ik deze morgen op DSO (de website van de uni / blackboard) keek, stond er een mooie samenvatting van ons gesprek en algemeen verschoven inleverdatum voor volgende maandag op. Dus wie zegt dat er nooit naar studenten wordt geluisterd :). Thuis aangekomen bleek dat Emma’s broertje Ben was aangekomen, want die zou een weekendje bij ons blijven, terwijl de ouders naar Melbourne gingen om de footy final te gaan zien en een nieuwe motor op te halen –Ducatti 848, vette bak!!-

Emma en een vriendin waren aan het studeren –nu wel :P- en hadden niet veel tijd, dus had ik beloofd na mijn opdracht met de jongeman van 14 jaar te gaan bowlen in de lokale bowlinghal. Erg veel had hij niet te doen namelijk, aangezien de enige bioscoop in de stad/regio een maandje geleden helemaal is afgebrand. En na 2 uur werken was mijn voorlaatste verslag helemaal of en ingeleverd op dezelfde universiteitswebsite DSO!!! En nu was ik zelf ook echt wel aan wat ontspanning toe.. Emma en vriendin bleken ook wel op te zijn na het studeren en terwijl Emma’s vriendin Fergo naar huis ging om te pakken voor ook een weekendje Melbourne, ging ik met de familie Fisher naar de bowling baan. Na een enorm lang potje, waarin ik de beste was –au inderdaad- en het slopen van maar 1 enkele baan, sloot ook Fergo aan om nog een potje mee te doen. Emma zou haar de volgende dag op de trein naar Melbourne zetten.. Deze pot ging voor iedereen een stuk beter en ik ben keihard verslagen. Dit had verder geheel niets te maken met het feit dat ik de enige was die de bumperkussens in de goot niet –vaak- gebruikt heeft.

Daarna wilden Fergo en Emma nog graag even een drankje doen en aangezien je pas vanaf 18 mag drinken op café, moest ik helaas met grote tegenzin met Ben mee naar de Warrnambool arcade om spellen als airhockey, Time Crisis 3 en Metal Slug te spelen. Het was een vervelende job om op te passen, maar iemand moest het doen :D.

En dan, dan moet ik iets heel verschrikkelijks bekennen… Vorige week ben ik er achter gekomen dat de nieuwe magic set over een week gaat uitkomen en deze week wordt geprereleased zoals dat heet. Alle mensen met bril en knor in hun lachje (of die anderszins genoeg op Urkel lijken) kunnen op een prerelease al een week van tevoren met de nieuwe kaartjes spelen, je mag ze mee naar huis nemen en als je het goed doet win je nog wat ook. Daar maken velen maar al te graag gebruik van dus ! En als dat nog niet verschrikkelijk genoeg is: Deze keer worden bij de prerelease 2 kaarten weggegeven in plaats van 1 en beiden zijn erg sterk en dus later niet te betalen voor een verzamelaar als ik… Ik ben dus meteen op internet op zoek gegaan en tot mijn grote vreugde bleek er een winkel in Warrnambool aanwezig te zijn. En waar ik mijzelf had beloofd nooit meer naar een dergelijk toernooi te gaan, heb ik mij er toe gezet om toch te gaan voor de kaarten, en tussen jou en mij, ik heb er stiekem best weer zin in ook.

Alleen maar studeren hier dus en dan ook nog magic spelen, je begint aan jezelf te twijfelen.. ;). Maar als bovenstaande alinea nog niet genoeg is, nu komt het ergste dat ik in mijn tijd hier heb gedaan: Ik heb de arme jonge Ben Fisher geïntroduceerd in de wereld van magic. Weer een leven verpest… Hij was meteen met de kaarten weg, is heel de avond bezig geweest met het downloaden van magic online –wat is internet toch traag hier…- en heeft de hele zaterdag zitten spelen. En zondag was het dan zo ver: Om tien uur ’s ochtends worden door een enorm brakke Emma afgezet bij de lokale Games World. We worden doorverwezen naar de speelruimte achterin de zaak, waar de eigenares ons weet te vertellen dat we de eersten zijn die zijn aangekomen. Maar we mogen alvast gaan zitten. In de speelruimte staan 2 tafels klaar met 8 stoelen, dus dat beloofd een dolle boel te worden! Wel erg tof, want toen alle 5 de spelers er een kwartiertje later klaar voor waren, werden alle 72 promo-kaarten waarvoor ik was gekomen door 5 personen gedeeld :).

De set kaarten die we kregen om mee te spelen, waren erg tof en goed speelbaar. Ben heeft een hoop lol gehad en waar ik dus had gezworen nooit meer aan een officieel toernooi mee te doen, was dit officieus genoeg en de 3 Australische nerds waren erg vriendelijk en los. Met de kaarten die ik had heb ik een mooie set weten te maken met veel combinaties en gedurende 7 uur spelen, was het soms erg close, maar ik heb alsnog iedere pot weten te winnen. Geslaagde middag dus, want dat leverde mij nog 9 gratis pakjes kaarten op en Ben had er ook 3. Ik had alle pakjes voor mij en Ben betaald en de deal was dat ik alle kaarten bij zou houden. We hadden echter al een enorme stapel ondertussen en ik heb eigenlijk alleen de zeldzame kaarten nodig, aangezien er thuis nog 2 volle dozen op mij staan te wachten bij terugkomst :). Dus om kofferruimte te sparen heb ik Ben alle kaarten gegeven die ik niet nodig had (ongeveer 250), dus die was helemaal in de wolken. Ik een aantal minuten later ook, want de winkeleigenaresse had opgevangen dat ik een verzamelaar was. Dus voor we buiten stonden had ik een shirt, posters, winkelartikelen en een stapel van 80 kaarten die alleen aan winkels worden uitgedeeld in mijn handen. Waar ik met mijn verdiende kaartjes al uit de kosten was van 30 euro voor die middag, is mijn koffer nu gepakt met een stapel kaarten van enkele honderden euro’s verkoopwaarde op marktplaats en een ruime aanvulling voor de verzameling :D. Omdat Ben erg blij was met zijn kaarten heb ik ook na thuiskomst nog vele potjes mogen/moeten spelen tot het echt te laat werd en gedaan was met de pret, want vandaag mocht ik vrolijk verder aan de studie.

Ik daar inmiddels al een korte ochtend mee bezig en het lijkt er op dat het allemaal toch nog goed gaat komen met mijn tentamen morgen. Dit telt voor 50% mee en een opdracht van 25% heb ik ook nog niet terug, dus hopelijk weet ik hierover later deze week meer. Nu ga ik er in ieder geval voor zorgen dat het niet meer mis kan gaan, dus jullie horen later komende week weer ergens van mij.

Groeten aan iedereen!