Vakantietijd ABC-tje

Het eerste deel van mijn vakantietijd heb ik doorgebracht op Curaçao en gedeeltelijk op Bonaire. Wie weet komt Aruba later nog een keer aan bod…

Ik heb jullie vorige keer verlaten op een donderdagavond, de vooravond van een laatste set belangrijke incubaties met onze geliefde gele borende spons. Weer vroeg uit bed dus en water filteren om te testen of ons favorietje ook daadwerkelijk opgeloste deeltjes uit het water filtreert. Omdat het doen van 3 incubaties erg veel tijd in beslag zou nemen, hebben we gekozen om onze 2 best presterende sponzen aan een onderzoek te onderwerpen. En alles ging van een leien dakje. Alle watermonsters stonden om 5 uur klaar voor verzending (een team van UvA studenten had aangeboden om de monsters voor ons naar Nederland te traficken in koelboxen gevuld met watermonsters verbonden met elektriciteitsdraad. Alleen de timer ontbrak nog…). Inmiddels zijn de monsters netjes aangekomen op Texel, dus hopelijk heeft Rene in de komende weken de tijd om deze te analyseren voor we aan mijn gedeelte van het onderzoek beginnen. Zo ja, zullen we namelijk de gele spons kunnen gebruiken voor de rest van de veldwerk periode.

Daarna was het nog een half uurtje wachten op Jon en de misses, die ook allebei jarig waren geweest die week, voor het plannen van een feestje. Vos, een vriend van Jasper, was helaas druk dat weekend, dus konden we geen feest organiseren in zijn tuin met zwembad. Toen Jon terugkeerde van zijn trip naar Klein Curaçao, bleek dat gratis drank ook bij zijn reis was inbegrepen en het was lastig om nog een zinnig woord uit hem te krijgen. Een dag vooruit plannen naar zaterdag, wanneer de winkels gesloten waren voor de verjaardag van de koningin, bleek helemaal uitgesloten. Een half uurtje later werd alsnog besloten naar Centrum supermarkt te rijden om taart in te slaan en een enorme hoeveelheid bier en vlees voor een grote bbq bij de Yellow House. Er waren toen nog 3 mensen aanwezig op Carmabi om uit te nodigen voor de avond, waarvan er 3 al andere plannen hadden. Maar goed, je moet werken met wat je hebt, dus besloot ik maar soort van een beetje, misschien, –eventueel- een optie te nemen om die avond mee te vieren. Het werd wel erg gezellig met een man of tien en er werd gelald tot diep in de nacht, dus het was wel een erg geslaagde avond. Bonus was dat er meer dan genoeg voorraad over was voor een bbq op zaterdag, dus dat was ook meteen geregeld :).

Zaterdag had ik beloofd om met de legermakker van Louis (JoHn) 2 duikjes te maken, omdat al zijn duikbuddies hem hadden laten zitten voor deze week. Niet getreurd dus, er valt altijd met iemand te duiken hier op het eiland… Al veel te vroeg in de ochtend stond ik dus weer klaar bij Carmabi om mijn spulletjes op te halen. John huurde nog wat materiaal bij Diversity en samen gingen we naar Snake Bay –één van mijn favoriete sites in de buurt- voor onze eerste duik. Diep doken we niet echt, omdat John nog niet erg veel gedoken heeft, maar in Snake Bay heb je een prachtig rif en kan je alles laten zien wat duiken in Curaçao bijzonder maakt. We zagen weer alle soorten koralen, damselfish, yellow tail snappers, barracuda, naaktslakjes, etc. etc. Daarna maakten we nog een tweede duik bij onze achterburen van Blue Bay. Ook een prachtig rif en ik was nog nooit in de ondiepere gedeelten geweest, die volstaan met Acropora’s –opzoekertje in google images-. Erg goed en toen we uit het water kwamen, bleek dezelfde persoon bij wie we spullen hadden gehuurd, nu bij Blue Bay te staan, dus die konden we mooi meteen achterlaten. Een korte maar geslaagde duiktrip. Daarna heb ik nog snel een kamer voor mijn vader geregeld hier in huis en een belletje gedaan naar Sara, voor ik rond 4 uur mijn vader en de familie kon gaan afhalen aan het vliegveld. Ze hebben zich eerst allemaal geïnstalleerd bij hun appartement (5 minuutjes rijden van mijn huis) en daarna zijn ze meegegaan naar de Yellow House, waar ik meteen de bbq heb aangestoken. Dit duurde toch allemaal een beetje lang, want na een lange vlucht gingen er veel vermoeide koppies hangen. Dus snel een pak worst in de koekenpan gegooid, waar goed van werd gesmuld. Daarna heb ik ze snel naar hun appartement gebracht voor de nacht, waarna ik me nog ‘even’ kon aansluiten bij de feestvreugde op de porch voor de derde bbq op rij.

Op de zondag zijn we samen met de hele familie boodschappen gaan doen voor het ontbijt en zijn we nog even snel langs de flamingo’s gereden bij Vaersenbaai. Het was goed dat we al eten in huis hadden voor enkele dagen, want na het ontbijt had mijn auto er totaal geen zin meer in. Waarschijnlijk de startmotor. Het was ook de dag van de arbeid, dus helaas was mijn garagist niet bereikbaar… Een andere optie was voor mijn vader om toch maar een auto te huren, maar de verhuurbedrijven namen uiteraard ook niet op. Uiteindelijk werd het dus een luie dag in het zwembad, dat er wel was bij het appartement, dus een geluk bij een ongeluk voor mij, want zo werd het een echte vakantiedag: Zwembad, drankje, hapje, zonnetje. Alleen de voettocht van 40 minuten naar huis in de avond was dan weer wat minder.

En omdat je in Curaçao geen vrije dag in het weekend kan plannen –dat zou van de zotten zijn!-, was maandag een dag vrijaf in verband met de dag van de arbeid de zondag ervoor. De dag van de arbeid deed zijn naam dit jaar dus wel erg weinig eer aan… Conclusie was wel dat er ook op maandag geen auto/reparatie beschikbaar was. En omdat je als je hier maar een week bent, toch wel iets van het eiland wilt zien, heb ik voor de hele familie een lift geregeld naar Carmabi, zodat we daar aan het strand konden zitten en een duikje maken (Mijn derde bezoek in 3 dagen vrij; ik kan het werk toch maar moeilijk loslaten hier ;)). Het gaf mij meteen de gelegenheid om te laten zien wat ik hier doe en hoe mijn werkplek er uit ziet en de rest van de dag was weer heerlijk ontspannen op een stoeltje aan het strand tot er weer een ‘taxi’ terug richting het appartement ging. Eerst heeft mijn vader een duik gemaakt met Adrienne. Dat was even geleden, maar ze hebben er erg van genoten. Het was pas na de duik dat mijn vader er een hard hoofd in had ;), maar alsnog wilde hij graag een keertje met mij gaan duiken nog. Toen we om stonden te kleden, was Ben zo vriendelijk om zijn auto aan te bieden om ergens heen te rijden, dus dat hebben we gretig aangenomen. We zijn lekker dichtbij gebleven bij de Water Factory. Wederom een redelijk mooi rif nog en we kwamen veel leuke kleine dingetjes tegen en een grote groene murene. Vrijwel direct na de duik heeft Nanne ons met het team Germany busje weer teruggebracht naar het appartement –thanks Nanne!- en ook na een volle dag strand, moest er toch nog even in het zwembad gedoken worden voor het diner. Deze avond geen voettocht, want Jon was zo tof om ons af te komen halen en naar de Yellow House te brengen, waar we nog een klein biertje hebben gedaan op de porch.

Op dinsdag zijn ik en mijn vader bij de appartementen gedropt door Elfi en Anjani dit keer. En daarna zijn we uiteraard direct aan het bellen geslagen: Mijn garagist Lucion zou me over een uurtje terugbellen (om 10 uur) en mijn vader zou om 10 uur worden opgehaald om een huurauto te gaan regelen aan de andere kant van de stad. Mijn vader werd inderdaad netjes opgehaald –om 11 uur, heerlijk hoe sommige dingen nooit veranderen- en met de huurauto zijn we, na enkele uurtjes zwembad, de stad ingegaan om rond te kijken en wat te shoppen. Om 1 uur, toen we al in de stad waren, belde ook Lucion terug, dus ik heb besloten hem op de terugweg de sleutel te brengen. Op deze manier kon hij mooi de auto repareren, terwijl voor twee dagen in Bonaire zaten. Na het wegbrengen van de autosleutel, moesten we ook nog even de tickets ophalen op het vliegveld, de duikspullen halen bij Carmabi (4 bezoeken uit 4 dagen), shoppen bij Centrum en lekker vet avondeten ophalen bij de snack in de straat. Wel hebben we natuurlijk eerst de rest van de familie afgezet bij het appartement, waar bij aankomst de kids alweer niet meer uit het zwembad weg te slaan waren. Met een goede dosis friet en mayo waren ze toch over te halen… Voor een half uurtje en weer snel terug het water in.

In de ochtend ben ik veel te vroeg thuis vertrokken met de huurauto om mijn vader en Adrienne op te halen en naar het vliegveld te rijden. Dit verliep allemaal erg snel, maar toen Adrienne in de auto stapte om weer terug naar het appartement te rijden… wilde deze niet starten. Ik ben ondertussen wat gewend, maar mijn vader was minder amused. Alsnog valt er weinig aan te doen, dus hebben we het autotje in een parkeervak geduwd, zodat Adrienne weer snel met de taxi naar huis kon om voor het ontbijt te gaan zorgen. Later bleek dat het verhuurbedrijf een nieuwe accu heeft gemonteerd, maar dat ze daar wel allemaal op hadden moeten wachten bij het verhuurbedrijf. Een flink gat in de dag dus. Ik en mijn vader waren toen al ruim aangekomen op Bonaire! De vlucht was namelijk in een klein vliegtuigje voor 9 passagiers en duurde maar 20 minuten. Ook ging de kist niet erg hoog, dus tijden de vlucht hadden we een prachtig zicht op beide eilanden. We kwamen aan rond 7 uur en moesten helaas eventjes wachten op de dame van het verhuurbedrijf. Bij het bellen van beide telefoonnummers op de gesloten deur, was ik weinig verbaasd, dat in beide gevallen de telefoon overging in het kantoortje. Maar goed, om 8 uur waren we met een vers gewassen auto onderweg en dat was maar goed ook, want we hadden maar 1 dag om te duiken –je kan beter niet duiken en vliegen op dezelfde dag in verband met drukverschillen, dus daar moesten we het beste van maken. We hebben snel onze spullen gedropt bij ons huisje en zijn meteen doorgegaan naar een ander hotel om ons in te schrijven bij de duikschool. Hier hebben we meteen 4 flessen NITROX meegenomen –daar kwam de cursus meteen van pas, al heeft er niemand om certificatie gevraagd- en we zijn direct naar de eerste duiksite gereden. Duiken op de Oostkust werd ons afgeraden, dus zijn we naar het ver westen gereden: Karpata. Een prachtige site. Het eerste dat ik tegenkwam, was een chained murray (plaatjes volgen) waarna ik hier op Curaçao al tijden op zoek ben. Dit was nog voor je over de drop off zwemt en het rif dat je dan ziet in het heldere water is nog enkele malen beter dan de beste sites op Curaçao. Prachtige koralen over meters en meters diepte en we hebben ook 3 yellow fin tonijnen voorbij zien zwemmen, oceanic triggerfish en een grote schildpad. De rest is niet echt goed in woorden te vangen, maar erg erg mooi.
Daarna zijn we gaan wrakduiken op de Hilma Hooker (I did the hooker) en dit was aanmerkelijk minder helaas. Ik ben al niet zo’n fan van wrakduiken –doe mij maar een mooi rif- en de Hilma Hooker was niet erg veel beter. Wel hebben we een grote tarpon gezien toen we het wrak uit zwommen en zat er een grote murene onder het wrak, maar erg speciaal was het niet. En ook de zeepaardjes die ons beloofd waren, hebben we helaas (net als de rest van de dag) niet gevonden.
Sweet Dreams was de volgende duik die we maakten na het ophalen van 4 verse flessen NITROX en een snelle lunch. Ook dit rif kon niet echt tippen aan de eerste, dus we waren meteen verwend blijkbaar, maar het was erg anders. Hier stonden vooral erg veel zachte koralen en gorgonen te wiegen in de stroming –sweet dreams!-. Dit betekende dan weer wel dat we tussen de waaiers een grote rode krab hebben gevonden en dat we deze duik 3 schildpadden tegenkwamen. Ook niet verkeerd dus.
De vierde en laatste duik deden we op een site genaamd Invisibles. Hier lag een grote zandplaat voor het rif, waarop we enkele zandaaltjes tegen kwamen en een slangmurene. Het rif was wel weer adembenemend mooi en zat vol met kleine murenes, slakjes en kleine schaaldieren.
Toen we het water uitkwamen, begon het al goed donker te worden, dus hebben we ons meteen omgekleed en zijn we richting Kralendijk gereden. Hier hebben we onze spullen gedropt in de kamer en zijn doorgereden het dorp in om lekker lokaal te gaan eten. Geiten stoofpot met rijst en een gebakken banaantje. Erg goed en nog geen 15 minuten later zijn we allebei in bed gestort voor een goede goede slaap.

De dag erna vlogen we pas later, dus hadden we nog wat uurtjes om het eiland te verkennen. In de hoofd’stad’ viel weinig meer te verkennen. Tijdens het rondrijden op dag 1 hadden we het hele plan van de stad al leren kennen en wat ook meteen opviel , is hoe veel rustiger het eiland was dan Curaçao. Het eiland is wel een stukje kleiner, maar de 14.000 inwoners staan tegenover 140.000 in Curaçao. Ook is er al veel vroeger gedacht aan de toeristenindustrie –dat moet in Curaçao nog echt beginnen- en het eiland is prachtig schoongehouden. De toeristenindustrie is ook zo’n beetje de enige industrie op het eiland. We zijn gaan kijken aan de Oostkust, waar het prachtig duiken is en waar we zo bleek makkelijk in het water hadden kunnen gaan de dag ervoor. Een beetje jammer, maar altijd een goede reden om nog een keer terug te komen :). Daarna deden we de ruw uitziende zuidkust met prachtige kustlijn en zoutvlaktes met flamingo’s in het binnenland. We hebben het Gotomeer gezien, waar alle flamingo’s komen eten en de daar achter liggende mangroves, met aan de rand veel loslopende ezeltjes en geiten, die je overal aan de weg kan tegenkomen. Na de lunch op de kamer was het tijd voor de terugvlucht en aangekomen thuis, hebben we meteen Chinees eten gehaald in Boka en hebben we met de hele familie gegeten en gekaart. Bij terugkeer bij the Yellow House bleek nu dat het deze week ook wel erg rustig was geworden. Tijdens het weekend waren alle studenten van de UvA al vertrokken en nu waren ook alle vriendjes/vriendinnetjes van team Germany naar huis. Over bleven dus Gaelle, Alex, Jon, Elfi, Anjani en ik. -En ik ben binnen enkele dagen natuurlijk ook op vakantie..-

Vrijdagochtend mocht ik alweer vroeg uit de veren om mijn auto op te gaan halen bij Lucion. Het was inderdaad de startmotor die hij uit elkaar had gehaald en schoongemaakt, maar gelukkig deed de auto het weer ‘prima’ en voor 150 gulden was ik weer gesteld. Er was nog wel een kleine lek waar hij naar was vergeten te kijken… “Rij eventjes voor- en achteruit. Ja, ik denk een rubber… Kom morgen om 9 uur maar terug.” Ik was in ieder geval weer mobiel en heb meteen bij Carmabi ons lood en flessen gehaald, zodat we nog een laatste dagje hier op het eiland konden duiken. Eerst werd het Snake Bay, goed als altijd en daarna Playa Kalki. Kalki begon met een vallende fles en mijn vaders been tegen een rotsblok, maar eindigde met een goliath baars, een tijgerbaars en een hawksbill turtle. Daarna zijn we met het hele gezin gaan snorkelen bij de Grote Knip. Dit is een strand met mooi wit zand en palmbomen, dus dat was ze toch het beste bevallen. Het snorkelen was erg spannend en toen ze in de avond ook de duikspullen mochten proberen in het zwembad, was dat natuurlijk helemaal goed. Daarna heb ik eerst maar weer eens met Sara gebeld en twee weken was gedaan en toen ik terug aankwam bij het appartement van de familie, stond het Chinees eten al weer klaar. Thom was het alleen niet zo eens met al die grote gevaarlijke locals die hij had moeten trotseren om het eten op te halen ;). Na een gezellig etentje was het weer tijd om thuis snel de was op te hangen en meteen door naar een feestje in Boka, dat the girls hadden georgniseerd. Er was al aardig geconsumeerd toen ik aankwam, maar vrijwel iedereen was er, dus het was erg goed om iedereen weer te zien.

Na een latertje mocht ik dus weer naar Lucion om het lek in mijn auto te laten checken de volgende ochtend. Na 10 minuten wachten en een blik onder de motorkap mocht ik het doen met “Nee, je powerstearing is te vol, geen lek.”. Dit kreeg hij er nog net uit met een enorme sigaar in zijn mond. De vrouw wiens lopende motor hij ging checken met de brandende sigaar, was het daar niet zo mee eens, maar dat mocht hem niet deren. Heerlijke vent die Lucion :D. Daarna ben ik met wat gebak voor de moederdag aangesloten bij het ontbijt en zijn we nog voor een laatste keer allemaal in het zwembad gesprongen, want die middag was het alweer tijd voor vertrek. De tijd is deze week wel erg snel voorbij gegaan, zoals dat gaat. Maar aan alle mooie dingen komt een einde en nu heb ik nog 2 dagen de tijd om te schrijven aan mijn projectverslag voor ik weer aan de volgende goede reis begin :). Dinsdagochtend, in alle vroegte, knijp ik ‘m er tussenuit hier en zit ik voor 2 weken in Noord Amerika met Sara!! Dus tot die tijd veel leesplezier en tot over een dikke 2 weken!