Losse eindjes

Nog drie weken te gaan… Maar we hebben hard genoeg doorgewerkt hier, zoals jullie hebben kunnen lezen, dus gelukkig hebben wij niet zoals de meesten anderen hier een belachelijk werkschema voor de laatste weken. Uiteraard zijn er nog wel een aantal losse eindjes voor alle onderzoeken die nog aan elkaar moeten worden geknoopt en ook moeten alle spullen van Ben weer netjes in opslag.

We zijn de week zoals gezegd begonnen met het afronden van mijn experiment en hebben daarna een heerlijk ontspannen duik gemaakt op Playa Kalki met Rene (en met fotosynthese metingen in de eerste 10 minuten!). We zijn daarna ook weer een ruime dag bezig geweest om het lab op te ruimen en zijn daarnaast langs geweest bij het ziekenhuis voor onze kleine sponsjes. Ze waren niet ziek, maar we willen graag foto’s laten maken van onze kernen, zodat we ook kunnen zien wat er gebeurt binnen de koraalsteen. De mensen in het ziekenhuis waren zeker geïnteresseerd in wat we deden, dus waren ze zeker bereid te helpen. Maar omdat niet alles in één keer opgelost kan worden, zullen we moeten afwachten tot het bestuur van het hospitaal besluit om onze aanvraag goed te keuren.

Vanaf woensdag hebben we de laatste ronde incubaties met onze gele sponzen gestart. Ben wil graag een nog beter beeld van DOC opname over de tijd hebben, dus zijn we als idioten iedere 2 minuten monsters gaan nemen uit onze incubatiekamers, die we zo snel mogelijk moesten verwerken. We hebben dit los gedaan voor onze drie sponskernen, dus dit waren weer drie mooie dagen filtreren. Daarnaast was Anjani ook jarig deze woensdag, dus hebben we haar een enorme chocoladetaart gekocht, waar we die avond ook allemaal van hebben genoten :). En ook ben ik na een volle dag filtreren nog lekker even gaan snorkelen met Rene bij de inlet van Piscadera baai, waar we grote scholen vis hebben gezien, zoals jacks en tarpons.

Donderdag heb ik voor de experimenten mijn auto weggebracht naar de garage, waar helaas nog het één en ander aan moet gebeuren.. Maar ik heb al een koper, dus zodra de onderdelen binnen zijn en de auto is gerepareerd, is dat avontuur helaas ook weer afgesloten. Op vrijdag heb ik na de experimenten met Elfi nog wat water gehaald op 20 meter bij boei 0 voor experimenten van Ben en Joost en we hebben daarna heerlijk gedineerd bij de vader van Rene die binnenkort weer naar Nederland vertrekt. Daarna was het tijd voor een heerlijk ontspannen drankje bij Wet & Wild. Maar niet te veel, want de volgende dag zou er ook weer worden gedoken…

Maar wel voor de ontspanning dit keer. En dat was maar goed ook, want sommige van onze duikbuddies lieten 2 uur op zich wachten. Na wat opruimwerkzaamheden in het lab en het voorbereiden van het betere meetwerk, zijn we naar de surfschool bij Spanish Water gereden, waar we dus 2 uur hebben zitten wachten. Maar er lagen dominostenen op tafel, dus Rene en Yannick (vriend van Rene) vermaakten zich kostelijk. En omdat het toch een vrije dag was, heb ik me er op geen enkele manier aan gestoord en ben lekker in het zonnetje gaan zitten. Toen ook Loes, een vriendin van Rene was aangekomen, zijn we met z’n allen doorgereden naar Director’s Bay voor een duikje. Daar ben ik meteen met al mijn spullen in het water gesprongen, omdat wachten met een volle bepakking en zwart pak in de zon geen strak plan is en de man op de duikboot naast mij, die wel overzicht had, hield netjes voor mij bij hoe het er voor stond bij de auto’s. “Ja, hij heeft zijn pak al aan hoor!” “O nee, het pak is weer uit…” Om een lang verhaal kort te maken, konden we een half uur later dan toch echt gaan duiken.

De stek had een snelle diepe drop-off en het was erg zonde dat ik hier nog nooit geweest was, want het rif in de baai is prachtig. En omdat het erg snel erg diep werd, is er natuurlijk ook de kans om grote vis te zien. Niet veel spectaculairs, maar wel een grote makreel en op het rif ook nog een enorme murene voorbij zien komen. Deze zwom geheel vrij en gooide ook nog zijn bekkie naar mij open, waardoor ik een goed zicht had op zijn beide sets tandjes –en zijn amandelen ;)-. Vissen hebben namelijk ook tanden aan de ‘bot’stukken voor hun kieuwen, dus je zou dit een tweede set tanden kunnen noemen. Erg indrukwekkend in ieder geval en niet iets om je vingers in te stoppen. Het vrolijke drietal Rene, Yannick en Loes hebben het ook nog voor elkaar gekregen om net niet door een visser aan de haak geslagen te worden en ik en Ben zagen aan het einde van de duik nog een aantal pijlinktvisjes, altijd leuk. En na de duik hebben we nog lekker even met z’n allen op het strand gezeten met een colatje en een watermeloen.

Na dit alles zijn we langs Rene’s moeder gereden voor een grote pan en wat eigen gekweekte pepertjes –licht ontvlambare kwaliteit!- en terug naar de Yellow House via de supermarkt. In de Yellow House hebben we een enorme pan chili gemaakt voor de verjaardag van Amanda op zondag en we hebben natuurlijk ook alvast een klein voorproefje genomen onder het genot van een biertje.

Zondag was het dan tijd voor een verjaardagsfeestje, maar het was ook vaderdag, dus voor Ben me kwam ophalen, heb ik eerst nog even naar huis gebeld. Met Ben en Rene heb ik vervolgens 6 flessen opgehaald en de duikspullen ingeladen en we hebben een grote fles fluorescente kleurstof voorbereid. Met deze kleurstof kan je in het water aantonen hoe veel water een spons wegpompt in een bepaalde tijd, door een buisje met een bepaalde inhoud voor de uitstroomopening van de spons te houden. Een verjaardagsduikje, maar ook een beetje werken dus… Ik, Ben en Rene hebben gezorgd dat we ruim voor iedereen op Cas Abou -de duikstek van de dag- aanwezig waren, zodat we alvast een proef konden doen. Altijd goed om met je grote fles lichtgevende gele kleurstof over het strand te lopen… -Niets aan de hand hoor mensen!- De methode werkte meer dan aardig en het was eigenlijk ook best leuk om te zien… Als je de stof met een spuit in de instroomopening bracht, kwam het er enkele seconden later alweer (als uit een schoorsteen) bij de uitstroomopening uit. En omdat onze sponsjes in de koraalsteen zitten, kon je het er soms aan één kan van een stuk steen inspuiten en kwam het er aan een totaal andere kant weer uit. Leuk spelletje! En de rest van het rif hier zag er ook niet slecht uit.

Toen we uit het water kwamen, was de rest van het feestgezelschap ook gearriveerd en zijn we ons meteen gaan omkleden voor een tweede duik. Wij hebben weer wat van de kleurstof geprobeerd op verschillende sponzen en ik heb ook nog wat leuke krabbetjes en kreeftjes gevonden en na de duik hebben we met de hele groep nog even lekker op het strand gehangen. Daarna zijn we bij Carmabi alles weer netjes gaan omspoelen en zijn we naar Amanda thuis gegaan voor het diner. Uiteraard waren er ook wat liedjes, een aantal drankjes en veel gezelligheid en dit hebben we goed voortgezet op de dansvloer bij Wet & Wild tot in de late uurtjes.

Op maandagmorgen deed dit enigszins pijn, maar dat was ok, want het zou een rustig dagje worden. Ik ben begonnen met het opmeten van alle koralen en flesjes waarop algen groeiden van onze incubatie experimenten. Dit moest ook nog even gebeuren helaas.. We hebben namelijk van alle soorten gemeten hoe veel DOC ze loslaten, maar als we niet weten hoe groot het oppervlak was van het koraal of de alg, dan zegt dit niet zo veel. Dus nu kunnen we per oppervlakte koraal (of alg) berekenen hoe veel DOC ze loslaten in het water per tijdseenheid. Het meten neemt nog al wat tijd in beslag, omdat vertakte koralen zich niet heel eenvoudig laten meten en al zeker niet als Carlos tussendoor komt vragen of je met hem even een stapel dakplaten wil versjouwen. Het sjouwen van de platen, met de hand, in de volle zon, in 30+ graden gaat niet geheel vanzelf, dus snel daarna ben ik weer naar huis gegaan voor een douche en om daar in alle rust verder te meten. En op tijd in de avond zijn we naar het ouderlijk huis van Yannick gereden, die ons had uitgenodigd voor het diner. Dit was zeer goed binnen te houden en na het eten hebben we eventje gerelaxen en een potje pool gespeeld in de woonkamer. We moesten ons namelijk weer opladen voor een ouderwets avondje quizzen. Dit was dan ook een geheel succes en met ons laagste puntentotaal ooit, hebben we het nog net kunnen voorkomen om laatst te worden. De ouders van Yannick die ook meededen, hadden met een eerste plaats het volste recht om ons uit te lachen…

Gisteren was het weer eens tijd om wat mails weg te werken, mijn reparateur lastig te vallen over het sneller maken van mijn auto en te ontspannen op de porch, terwijl ik de rest van de flesjes met algen heb opgemeten. In de avond heeft Anjani heerlijk voor mij en Elfi gekookt, wat mij erg goed uitkwam zonder auto. En we hebben nog lekker op de porch gehangen en het gehad over van alles en nog wat. En vandaag is het grote schrijven begonnen. Vanmorgen zijn er al 3 updates over mijn project uitgegaan en ik moet nu nog beginnen aan de aanmelding van mijn volgend project, een onderzoeksvoorstel daarvoor en alvast beginnen aan een artikel over dit project. Want ook al heb ik nog geen resultaten, kan een inleiding alvast worden voorbereid. Vooral veel saai dus, de komende dagen, maar dat wordt dit weekend goedgemaakt als we maar weer eens een keertje de boot inpakken voor een vis- en duiktripje naar Klein Curacao! Met een overnachting weer dit keer… Veel saai werk dus nog voor de boeg, maar niets verplichts en dus ook genoeg tijd voor ontspanning zoals jullie lezen…

Tot over een dikke week voor het voorlopig laatste nieuws van dit eiland.