Montreal and trip to NY

Twee daagjes had ik nog over in Curaçao om mijn opdracht voor de UvA cursus af te maken, de laatste belangrijke emails de deur uit te sturen, de koffers te pakken en wat andere losse eindjes aan elkaar te knopen. En toen dat allemaal achter de rug was, was het vakantie!!

Dinsdagochtend om 4 uur opstaan voor een vlucht naar Canada is niet het ideale begin van een vakantie natuurlijk, maar als er vrienden, nieuwe ervaringen en een mooi meisje wachten, is dat geen probleem natuurlijk! –Nou ja, een beetje dan ;)- Kim was zo vriendelijk om me weg te brengen en om 5 uur stond ik klaar voor de vlucht. Ik was nog goed op tijd (vlucht was om 7 uur) en daardoor had ik voor mijn beide vluchten een plekje aan het raam. Dit was een genot, want een uitzicht of de Cariben is geen straf en dit maakte veel goed van het totale gebrek aan entertainment –of eten en drinken- op de American Airline vluchten.

Mijn eerste stop was in Miami, waar ik na enkele korte interviews netjes werd gefotografeerd, mijn vingerafdrukken heb ik afgegeven, mijn koffer werd 3 keer gescand en ook ik mocht zelfs zonder mijn slippers door het scanapparaat. Ik voel me een stuk veiliger nu, want de meneer bij de douane wist me te verzekeren dat ik GEEN terrorist ben. Een pak van mijn hart. Ook kon ik nog even snel een paar solide hotdogs naar binnen slaan voor het vervolg van de vlucht naar Montreal. De vlucht verliep geheel langs de kust, dus ik werd wel weer getrakteerd op geweldige vergezichten vanuit mijn stoeltje.

Aangekomen in Montreal bleek helaas mijn telefoon uit Curaçao (die ik nog eens extra van krediet had voorzien) niet te werken in Canada. Enigszins vervelend, aangezien ik toch Sara ergens zou moeten vinden op het vliegveld… Ik zal jullie de details besparen, maar uiteindelijk kwam dit toch vrij simpel in orde en met maar een uur vertraging zag ik Sara weer terug! Zonder koffer, maar het belangrijkste pakketje was netjes aangekomen in ieder geval ;). Samen namen we de bus het centrum in, waar we werden opgewacht door Lee en Linda voor een korte taxirit naar hun appartement. Hier hebben we de tijd genomen voor het diner en heerlijk lang kunnen bijpraten onder het genot van een goede maaltijd en een klein biertje.

Onze eerste dag zijn we begonnen met een crepe-y ontbijtje samen met Linda. Montreal ligt in Canada, maar ook heel erg duidelijk in Quebec en niets is er in het Engels. Mensen begrijpen je zeker als je Engels spreekt, maar niet eens iedereen zou je kunnen antwoorden… Ook niet in deze grote stad. En dus ook al het eten heeft Franse invloeden, de bouwwerken in de stad hebben dan wel weer overwegend Amerikaanse stijl. Nou goed, een mix dus en Montreal is ook zeker wel een wereldstad met invloeden van overal en nergens. Na het ontbijt moest er iemand in het appartement blijven om te wachten op Sara’s koffer, die Air France niet snel genoeg had kunnen overplaatsen in Parijs door NAVO oefeningen. Dat terwijl de dames nog de laatste zaken voor de bruiloft moesten regelen, zoals haar laten doen en het ophalen van de jurk. Dus het wachten werd mijn taak. Dit gaf me nog wel de gelegenheid om er wat laatste emails doorheen te smokkelen, zodat deze nu echt definitief zijn weggewerkt! Na het ontvangen van een koffer en twee vrolijke dames een uurtje later, kon ik met Sara op weg om de stad te verkennen. Aangezien we nog redelijk vermoeid waren van de reis, hebben we het heerlijk rustig aangedaan en ver zijn we niet gekomen. We zijn door het centrum gewandeld, hebben heerlijk op het gras gelegen –lees gesnurkt- aan de waterkant en tussen neus en lippen door nog even snel een trouwring voor Sara gevonden. In de avond hebben we Linda en Lee ontmoet in China-town voor een solide Chinese maaltijd, een drankje en meer gezelligheid.

Vorige week donderdag zijn we begonnen met een wandeltocht naar de botanische tuinen van Montreal. Een bezoek aan deze tuinen was ons namelijk van harte aangeraden door Linda, de wandeltocht had ze niet echt over gesproken. 6 Kilometer later werd duidelijk dat dit met bepakking voor een dag eten, drinken en foto’s maken, dan ook geen aanrader was. Op de grote boulevard erheen (dezelfde straat waar Lee en Linda aan wonen) kwamen ook zeer zeer weinig gelegenheden tegen om te eten of boodschappen te doen. Dus de eerste de slechtste diner die we tegenkwamen hebben we meteen gebruik van gemaakt. Vet en veel is nooit echt slecht natuurlijk.. Voor de lunch –bij aankomst in de tuinen- hebben we het wat beter aangepakt en hebben we onze verse spulletjes uit de supermarkt uitgehaald voor een goede picknick in het park. En na de lunch hebben we genoten van de prachtige Noord Amerikaanse, Europese, Chinese en Japanse tuinen, het arboretum en heerlijk gelegen op de uitgestrekte grasvelden. Deze dag kon uiteraard niet alle vermoeidheid van de dag ervoor wegspoelen en zeker niet uit de benen, dus na enkele uurtjes park hebben we het op tijd voor gezien gehouden, zijn we met de bus teruggereden en hebben we samen met Linda in het appartement voor het avondeten gezorgd.

Op vrijdag hebben we gedaan wat iedere toerist hoort te doen en zijn we door het centrum gelopen om vooral veel te veel te shoppen en te consumeren. Een boek voor mij (van de nieuwe Magic set uiteraard, iedereen weet dat ik niet echt lees ;)), wat jurken –ik zeg er niet bij voor wie-, een hele mannelijke handtas, oorbellen, etc. etc. Een heeeerlijk dagje stad dus. Na al het shoppen moest Linda met Lee nog even een rondje maken om de beste oorbellen uit te gaan kiezen, dus hebben ik en Sara de gelegenheid genomen om nog een wasje te draaien en de koffers alvast in te pakken. Daarna zijn we met zijn allen naar Barraca gegaan, de bar waar Valerie vroeger heeft gewerkt, voor een avondje tapas en een ‘klein’ biertje. Heerlijk eten en een erg gezellige locatie voor ons voorlopig laatste avondje samen alweer.

De volgende ochtend was het namelijk al om 7 uur tijd om op te staan en de Greyhound naar NY te nemen! De meeste tijd kostte het toch om verschillende mensen op te halen in Montreal en daarna de grens te passeren. Iedereen mocht weer de bus uit, omdat Sara nog nooit door het nieuwe douanesysteem was geweest op een vliegveld moest ze bijbetalen en we hebben zelfs iemand uit de bus achter moeten laten, maar ik was deze keer in enkele minuutjes klaar. Het tweede gedeelte van de reis was veel langer, maar verliep een heel stuk vlotter en om half 7 in de avond waren we in NY city! Ik word persoonlijk nooit heel erg warm van een grote stad, maar het is heerlijk om in het enthousiasme van Sara te mogen delen. We hebben meteen maar een weekkaart voor de metro gekocht en zijn op die manier naar ons hotel bij Union Square gereden. Veel hebben we dus niet gezien op de eerste trip van onder de grond en na het inchecken op de kamer hebben we alleen nog even kort wat gegeten vlak bij het hotel om daarna als baby’tjes te slapen.

Gisteren (zondag) zijn we daardoor wel op tijd fit opgestaan om een rondje te doen in de grote appel. Maar natuurlijk niet voordat we een degelijk ontbijt hadden gehad en hiervoor zijn we uitgekomen bij Chocolate & the bald man –uiteraard-. Na chocolade en chocolade met veel chocolade voor Sara en een heerlijk pikante burrito voor mij, waren we gevuld met suiker en/of vettigheden en klaar voor de strijd. De enige plaats die we –lees ik- graag wilden zien buiten Manhattan was Yankee Stadium, dus besloten we daar als eerste heen te gaan voor foto’s en souvenirs. Sara vroeg zich af of er nog tickets beschikbaar waren voor de avondmatch tegen de Red Sox. En omdat het bij Sara nooit lang bij afvragen blijft, hadden we 2 minuten later ineens kaarten voor de wedstrijd die avond. Daarna zijn we dus rustig met de metro terug de stad ingegaan en hebben we alvast een klein rondje gemaakt door uptown Manhattan. We zijn door het ‘mooie’ Rockerfeller Center gelopen en zonder al te veel shoppen weer buiten geraakt. -Ik zeg ‘mooi’ omdat ik toch het idee heb dat de meeste gebouwen in de stad vooral indrukwekkend zijn en meer kitsch dan kunst, maar dat is ook maar smaak denk ik…- Daarna hebben we een kijkje genomen rond en in de dichtbij gelegen St. Patricks Cathedral. Ook vrij kitsch, maar de mis die net bezig was, werd er niet minder om bezocht. De kerk zat vele malen voller dan de gemiddelde kerk in Nederland op zondagmiddag en je merkt op veel plekken –zelfs hier in de grote stad- dat geloof nog een veel belangrijker rol speelt dan bij ons. De mis werd dan ook door iedereen strak gevolgd. Live, of op één van de 20 televisieschermen verder achterin de kerk.

En omdat het ontbijt wat laat was/de lunch heel vroeg, zijn we al voor 5 uur gaan zitten voor het avondeten bij een klassieke diner: Flame diner. En stonden wel wat apparte culinaire hoogstandjes op de kaart, maar die moet je er natuurlijk niet bestellen, dus hebben we een heerlijke grote burger naar binnen laten glijden. Om die er meteen wat af te lopen –dat bedachten we natuurlijk helemaal niet, maar klinkt goed nu ;)- hebben we nog een rondje gedaan langs de grootste muziekgebouwen in de stad, namelijk De Lincoln Center en Carnegie Hall. Helaas voor Sara waren deze niet vrij open voor bezoekers en speelt er ook niets interessants tijdens de dagen dat we hier zijn, dus hebben we alleen een kort kijkje van buiten en in de hal kunnen nemen. Daarna zijn we verder doorgewandeld door Central Park, zodat we daarvan ook alvast een puntje gezien hebben. En daarna meteen door de metro in voor de trip terug naar Yankee Stadium.

Binnen aangekomen bleek het stadion niet zo groot als de grotere voetbal stadions, maar alsnog hadden we een prachtig zicht op onze eerste live professionele honkbalwedstrijd! Klein detail was wel dat de Yankees op vrijdag en zaterdag al van de Red Sox hadden verloren met 2-4 en 0-6, maar dat mocht de pret niet drukken uiteraard. Het was dan ook een spannende wedstrijd tot het einde, die helaas met 5-7 weer werd verloren. Maar we hebben we de gehele ervaring meegepakt. Joelende mensen, bier en vettig eten van schreeuwende verkopers, foute jingles door het hele stadion, al dan niet voor publieksfavorieten, close calls en natuurlijk wat home runs. Een volle avond plezier tot ruim na 12en, maar we zijn nog netjes met de metro terug op Union Square kunnen komen.

Vandaag hebben we (vooral Sara) lekker een beetje uitgeslapen en heb ik dus de kans om iedereen weer een beetje bij te praten. Voor de camera hebben we helaas geen kabeltje bij hier, dus die zullen er pas aankomen als Sara weer terug in het land is.