NY visit continued

En toen was het alweer week 2… We zaten nog steeds wel in the Big Apple. Een paar dagen rondlopen en een paar late avondjes, zorgden wel dat we op maandagochtend heerlijk hebben uitgeslapen voor een nieuwe dag sightseeing. Wie had kunnen denken dat je in dit stadje meerdere dagen rond zou kunnen lopen?

Allereerst, nog voor het ontbijt, was het tijd om belangrijke zaken te regelen: Het weekend eerder was het de welbekende ‘Free comic book week’. Ik had er ook nog nooit van gehoord, tot dit jaar. Ieder jaar gaan waarschijnlijk alle pukkelige jongetjes met een bril op pad om hun gratis comic book op te halen bij één van de winkels. Dit jaar was ook deze nerd op pad, want één van de gratis comic books was een Magic the Gathering uitgave: Dubbelslag dus! Comic book en MTG, cool stuff. Met de aankoop van 5 oudere kaarten had ik mijn exemplaar op zak en konden we voor een culinaire lunch naar de naburige Subway. Na de lunch zijn we met de subway naar Madison Square Garden gegaan. Helaas was het legendarische stadion gesloten voor verbouwing, maar dit kon ons niet weerhouden onze slag te slaan in de ondergelegen boekwinkel met Lonely Planets van India, China, Zuidoost Azië en Japan. Dan kan de volgende trip ook alvast maar goed beginnen ;). Vanaf Madison zijn we doorgelopen naar de Empire State building, die er erg indrukwekkend uit zag. Helaas was het weer niet erg geweldig deze week, dus we konden naar boven gaan, maar door de mist op hoogte, was daar geheel niets te zien. Op naar de volgende bezienswaardigheid dus met de metro naar Grand Central Station, wat ook meteen onze bestemming was. Voor zo ver stations gaan, wow.

We hadden alweer genoeg gelopen die dag, dus Sara wilde even een adempauze en besloot wat te winkelen rond het gebouw, terwijl ik een bezoekje bracht aan het VN gebouw. We hadden goed wat rondgelopen door het Central Station, dus waarschijnlijk was er iets misgegaan met ons richtingsgevoel, want na 10 minuten goed doorstappen zag ik grote LCD schermen en neon lichten verschijnen op het plein voor me. Ik dacht: “Ow wat schattig, ze hebben hier een kopie van Times Square geprobeerd te maken.” Een minuut later komt het besef, dat dat Times Square dan ook was… Ik ben dus razendsnel omgekeerd en die meetingpoint op Central Station in een dik half uur kon ik dus vergeten. Maar goed, met flink doorlopen heb ik het VN gebouw gehaald, enkele foto’s genomen van het gebouw zonder vlaggen dat geheel verbouwd wordt en terug naar Central binnen 40 minuten. Niet slecht voor een afstand die heel Manhattan in de breedte over gaat, maar ik was blij dat ik op de metro even kon uitblazen. Volgende stop was ironisch genoeg Times Square. Dit is toch echt wel het summum van de Amerikaanse kitsch, dus niet te missen bij een bezoek aan de stad. We zijn hier even blijven hangen om de sfeer en de metro-dampen op te snuiven en terug gegaan naar het hotel om een stapel boeken te droppen en ons om te kleden voor het diner. Hier hebben we van genoten bij Kanoyama, waar ik oprecht heel heel erg goed heb gegeten. De naam verklapt het ook al een beetje: Sushi, sashimi en andere Japanse specialiteiten.

Dinsdagochtend zijn we veel te lang op het hotel blijven plakken om de nodige belangrijke emails te checken en te beantwoorden, een bezoek aan the Village Vanguard te regelen voor woensdagavond, etc. etc. Dus na al dat harde werk was het tijd voor een stevige lunch van macaroni and cheese bij S’mac. Een volle pan cheesy godness die je zelf nog kan overgieten met tabasco, ketchup, rode pepers en the sort. Tegen een uurtje of 1 waren we dus weer helemaal klaar voor de strijd en zijn we direct naar het zuiden gereden om op de ferry te komen voor een bezoek aan the Statue of Liberty. Nog zo’n niet te missen plek in de stad en ik moet zeggen het is zeker een aardig beeldje, vooral als je meeneemt dat dat ding meer dan een eeuw oud is. Verder is er niet erg veel te doen op Liberty Island dan langs het terras en de giftshop lopen net voor het punt waar de ferry aanlegt, dus dat is ook slim bekeken. Ellis Island is de volgende stop van de ferry en voor degenen die er niet mee bekend zijn, dit is de plaats waar immigranten het land binnen kwamen eind 19e en begin 20e eeuw. Een erg leerzame trip ook en een indrukwekkende plaats. De manier waarop je wordt ingecheckt op de ferry en waarop immigranten het land ooit inkwamen, doen je wel enigszins twijfelen aan de liberty waar het beeld voor staat… Maar het idee is leuk ;).

Bij aankomst terug aan wal zijn we door het business district gelopen met daarin de gebruikelijke stops als Ground 0, Wall Street, the stocking exchange en City Hall. Niets wat we nog nooit in de films hadden gezien, maar altijd beter in real life natuurlijk. Daarna zijn we nog voor een aantal goede vergezichten naar het midden van de Brooklyn Bridge gelopen voor we ons in het avondleven stortten in Chinatown en Little Italy. Uiteindelijk is het dan natuurlijk de beste keuze om te eten in Chinatown en te shoppen in Little Italy. We hebben gegeten bij the Big Wong. Het eten was hier meer dan ok en de schotels waren ook zeker big –waar ik nooit over wil klagen-. Terug aangekomen bij het hotel was Sara ook weer voorzien van alle oorbellen en haarspelden voor de bruiloft dit weekend en kon ik nog even snel naar de gabber-kapper, zodat ik er ook presentabel uit zou zien.

De woensdag wilden we een keer degelijk ontbijten, dus met iets minder vet dan gebruikelijk en wat van dat groene, ‘biologische’ en ‘organische’ spul. Hiervoor zijn we naar Essex Street Market gegaan, waarvan ons boekje beschreef, dat het een prachtige grote markt met verse producten was in een interessante wijk. De wijk was zeker interessant, bruisend en hip, maar op de markt was niet veel meer dan een tweetal groentestalletjes –die er niet super uitzagen- een bakker en een kaasstalletje. Ook waren er slagers en visverkopers, maar aangezien we niet veel konden koken, was dat ook geen optie voor ons. We hebben dus besloten nog wat verder door de wijk te lopen en in de metro te stappen naar Chelsea Market aan de andere (rijkere) kant van het centrum. Dit leek een heel stuk beter op de markt die we op beide plaatsen verwacht hadden, dus hadden we al snel iets gevonden voor een goede brunch. Zeker aangezien hier ook gerechten voor je konden worden klaargemaakt. En omdat er verse vleeswaren, groenten, broden, kazen en aardappelen in overvloede waren, heb ik gekozen voor de lokale hamburger. De beste combinatie van allemaal uiteraard ;). Toen we weer buiten kwamen was het enorm hard aan het regenen. We hadden al flink wat motregen gehad, maar dit was niet meer om te doen. We besloten dus terug naar het hotel te gaan om ons om te kleden voor het avondprogramma. En omdat we daarvoor nog wat tijd over hadden besloten we een film te kijken. Ik had “I am legend” nog nooit gezien, maar erg toepasselijke film om te kijken in je hotelkamer in Manhattan :). De naam van ons Vietnamees restaurant die avond (Omai) was even toepasselijk in een Engelstalig land, maar hoe wel het eten goed was, was het ook weer niet zo “O my” als de dagen ervoor. Daarna zijn we naar één van de ‘grootste’ jazzclubs ter wereld gegaan, the Village Vanguard om Paul Motian te zien. Veel kan ik jullie er als kenner natuurlijk niet over vertellen, dat begrijpen jullie allemaal toch niet… -Nee, echt waar, ik heb werkelijk geen idee wat daar aan de hand was en ik lag bijna te slapen- Maar Sara vond het uiteraard erg leuk om de legendarische club te bezoeken en we hebben een collega van haar uit NY ontmoet en dit was ook erg gezellig.

Na al die jazz was ik wel totaal uitgeput en ben ik als een baby in slaap gevallen. Dit kwam erg goed uit, want de volgende dag moesten we er weer om 8 uur uit voor een nieuw dagje in de bus, want ons bezoek aan New York zat er helaas al weer op. De reis is voorspoedig verlopen, de grens oversteken ging ook een stuk vlotter dan op de heenweg en toen we aankwamen in Canada was het weer zonnig en warm. Ook ons hotel hier zier er erg goed uit, dus later meer over ons tweede bezoek aan Montreal.