Trains, trains & trains (De Peking Express)

Na onze avonturen in Moskou hebben we even heerlijk van alle voorgaande maanden kunnen uitrusten op de trein, die in een aanhoudend tempo in 6 dagen -6 dagen!- naar Beijing/Peking is gereden.
De reis is enorm en op de kaart lijk je maar niet vooruit te komen, terwijl je op het gemakje iedere dag 2 tijdzones doorkruist. Voor de liefhebbers van google maps:
Dag 1: Moscow – Yekaterinburg
Dag 2: Yekaterinburg – Novosibirsk
Dag 3: Novosibirsk – Irkutsk (Lake Baikal)
Dag 4: Irkutst – Sukhbataar (Mongolie; na 4 dagen eindelijk een grens…)
Dag 5: Sukhbataar – Zamyn
Dag 6: Zamyn (China in) – Beijing

De grens van Mongolië tot aan Beijing redden we makkelijk binnen de dag, dus de grootte van dat China lijkt eigenlijk nog wel mee te vallen ;).

Maar goed, wat meer over onze rit…Na het afscheid met Richard, die ons helemaal tot aan het station heeft gebracht, vinden we de trein binnen een kwartier -na het navragen bij maar 6 mensen die totaal geen Engels spreken-. “Trein naar Beijing???”, zeggen de gezichten ons. Maar Peking lijkt de mensen meer te zeggen nog in Moskou. Op het perron treffen we -zoals ons was voorspeld- genoeg families aan met nog meer bagage dan onze 2 enorme rugzakken en 4 boodschappentassen vol proviand; tot nieuwe autobanden toe.
We vinden al snel wagonnetje 6 en in onze coupe treffen wij tot onze (positieve) verbazing maar 4 bedden (ipv. de verwachtte 6) en onze twee gemoedelijke en aangename Engelse reisgenoten Laura & Jack. De gehele wagon is gevuld met toeristen, dus kunnen we iets makkelijker slapen met het gevoel dat onze tassen niet in het holst van de nacht worden uitgehold (blanke toeristen doen dat namelijk niet, alleen Russen en Chinezen en verrekte Mongols. Wij willen ons verder wel van enige vooroordelen distantiëren :P).
Het landschap dat voorbij trekt is wonderschoon en zo nu en dan afgewisseld met een grote stad of een vervallen dorp met al dan niet een kolenmijn of houtverwerking in de buurt. (We passeren ook enorme treinen die olie of gekraakte olieproducten vervoeren.) Het landschap begint met name met grote vlaktes -steppes en later taiga’s- en gaat over naar berken- en naaldbossen richting de Siberische vlakten en het Baikal meer, tot weer enorme steppes en woestijnen in Mongolië. Over de eerste 4 dagen verspreid, is deze change of scenery echter maar zeer zeer geleidelijk en vindt men ook andere zaken te doen op de trein naast lezen. Zo kan je kletsen met de buren, een spelletje kaarten (al dan niet Magisch), nog een sigaretje roken tussen de wagons, meer noodles eten, vrouwenboeken lezen (it’s a woman’s book!), nog een tukkie doen en veel foto’s maken. Op de vele Russische stations die we passeren –allemaal licht blauw! Over alle duizenden km’s- staat het vol met schattige oude vrouwtjes die hun kookkunsten aanbieden voor een schijntje (baboesjkas). Hadden we dit geweten, hadden we iets minder eten ingeslagen -zie foto’s Richard op FB-.
Maar na de eerste 4 dagen volgt de afwisseling sneller. Na een vroege stop in Irkutsk rijden we langs Lake Baikal, dat met het ruwe weer toch echt meer -hihi- lijkt op de zee; oneindige watermassa met redelijke golven. Dan volgen de rollende grasvlaktes van Mongolië, gevuld met ronde hutten en kuddes schapen, koeien, paarden en kamelen (totaal geen infrastructuur hier!). En na het doorkruisen van de Gobi woestijn, verschijnen de hoge bergtoppen van Noord China. Wel krijgen we op dag 5 allebei voor de eerste keer last van krampjes (ik zal dit niet verder in detail bespreken ;)) en de stops in de late avond zijn zeer lang voor het checken van de paspoorten aan iedere grens en ook voor het verwisselen van het onderstel van de trein als we overgaan op het Chinese spoor. Hierdoor zijn juist de laatste paar dagen trein een beetje slopend. (Het wisselen van onderstel aan de grens is een overblijfsel van de oorlog. De Russen wilden namelijk niet dat hun tegenstanders hun spoor makkelijk zouden kunnen gebruiken na inname en hebben dus al hun spoorlijnen aangelegd met een maat die afwijkt van de sporen overal anders ter wereld).
In China breekt ook de zon door en wordt het een stukje drukkender met ongeveer 30 graden en dan voelt het wel haast echt als VAKANTIE! Heerlijk :). En ook adembenemende uitzichten door de bergen en over rivieren.

Aangekomen in China nemen we afscheid van Laura en Jack (voorlopig; misschien komen we ze in Laos nog tegen) en proberen we de Bank of China voor wat Yuan. Geen succes -zoals bij de ING in Moskou :S- maar een klein grijs hokje in het winkelcentrum wil wel geld spuwen. En daarna is het aansluiten voor de taxi. Het gehele plein voor het station is een drukte van jewelste en we weten dat we zijn aangekomen in de hoofdstad van China -300 rochels op straat per seconde!-. Na 30 minuten wachten met tassen in de volle zon hebben ook wij een taxi, die ons afzet (letterlijk en figuurlijk) bij het hostel. Hier doen we de boodschapjes, 3 volle zakken was, de e-mails en een heerlijk diner in een van de lokale restaurantjes.

Arrived in China! Waarover later meer.
Peer (en ook een beetje Sara)


P.S. Zoals aangegeven voorlopig geen bericht op FaceB dat hier wordt geblokkeerd.