Life inVictoria

Opvallende zaken: Om terug te komen op die Europese standaardmaten die hier worden gebruikt, alles gebeurd inderdaad in meters, liters en kilo’s, maar alles heeft alsnog net afwijkende maten van producten in Nederland. Bijvoorbeeld flesjes en blikjes bier van allemaal 375ml in plaats van de 330 of halve liters. Melk komt in meer Amerikaanse maat plastic flessen, hoewel hier niet met pints of gallons wordt gewerkt. Mijn shampooflessen zijn net een maatje te groot of van baby-formaat, fietsventielen passen niet op een ‘normale’ pomp en mijn kussen is zo’n smal langgerekt ding dat je ook in de UK tegenkomt. Auto’s van andere merken en formaten, funky smaakjes chips en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Kortom, net thuis, maar net allemaal even een maatje anders.

Ook de prijzen zijn allemaal net even anders. Het is altijd aangenaam om te zien hoe veel dollars je krijgt voor de euro’s op je bankrekening. En sommige zaken hier zijn vele malen goedkoper dan thuis. Een heel goed voorbeeld is benzine voor 70 eurocent de liter. Ook kleding en (foeilelijke) schoenen zijn relatief goedkoop en een huis is ook redelijk betaalbaar. Vooral de duurdere producten eigenlijk zijn een stukje beter te doen. Maar voor een gemiddelde gevulde boodschappenwagen ben je als Nederlander ook goed uit..

Er zijn natuurlijk ook enige uitzonderingen, zoals bijvoorbeeld sigaretten, binnenkort 20 dollar per pakje dus, 12 euro! Maar het werkt wel. Kaas is in ons kikkerlandje uiteraard ook een stuk voordeliger en gevarieerder. Beter zou ik niet meteen durven zeggen.. Vlees is gezien het enorme aantal koeien ook nog relatief prijzig. Tijdens mijn reizen door de regio hier heb ik zoals gezegd voornamelijk weilanden gezien en deze waren allemaal gevuld met koeien. Deze zijn allemaal nog in mono-color, dus niet van die mooie zwart-witte melkkoetjes als in Nedereland. Deze weides zijn ook allemaal veel te groots en afgelegen om iedere dag te komen melken. Mijn conclusie: Hoge biefstukproductie! De prijs van een beifstukje valt helaas alsnog tegen..

Wat ik verder kan melden is dat ik vanaf vorige week vrijdag 2 huisdieren heb gekregen. Het zijn 2 yabbies, ofwel zoetwater kreeften van ongeveer 80 gram. Ze kunnen verschillende kunstjes als poepen, bijten en slapen en ik mag ze voor 10 weken lang iedere dag komen verzorgen in laboratorium E134. Daarna zullen we de beestjes voor een tweede keer wegen om te zien of ze zijn gegroeid en we zullen een aantal andere kenmerken van onze kleintjes omschrijven door ze op brute wijze door midden te snijden. De natuur kan soms wreed zijn :P. Even zo wreed is dat geen enkele van deze mooi uitgestalde beestjes in aquaria beschikbaar zullen zijn voor consumptie, want Rambo en Bertha zien er erg lekker uit… Maar daar ga ik weer over eten ;). Iets wat zij erg goed lijken te doen, volgens mij waren ze uitgehongerd toen we ze kregen, want er gaan hele stukken worst en kaas in en zo nu en dan wat mais. Ik ben dus niet meer geheel zeker wat je precies op je bord krijgt als je hier yabbies bestelt...

Eten, eten, eten. Deze maandagavond had Emma een etentje voor een stuk of 10 vrienden en vriendinnen –voorzien van de nodige wijn-. Erg gezellig en meteen weer een hoop kennissen opgedaan.. Een van de dames die ook mariene biologie deed –niet zo toevallig, want dat doen ze hier bijna allemaal- gaat over een weekje naar Noorwegen om daar een jaar te studeren. Dus dat is dan wel weer toevallig! En een hele groep gaat in september naar een muziekfestival, waarvoor ik me ook al voor tickets bij Emma had opgegeven. Leuk kennis maken dus! Het festival heeft hoofdzakelijk acts uit Australie (ken er niets van) en is niet enorm groot, maar een weekendje festival voor 75 euro inclusief camperen is nog altijd een stuk beter te doen dan de Europese varianten, dus waarom niet? Het drankbeleid is wel ongeveer hetzelfde als bij ons, dus dat gaf meteen de gelegenheid om volledig uit te wijden over de internationaal bekende vormen van dranksmokkel op festivals.
Wat wel net iets anders is dan bij ons is dat het vanaf dit jaar verboden is aan te komen in een auto ouder dan 5 jaar...? Waar de Nederlandse festivalganger zo nu en dan een tent achter laat en zijn troep achter zich verbrandt, was het hier schijnbaar gebruikelijk om voor 100 dollar een oud barrel te kopen en deze te gebruken als kampvuur. Lekker vuurtje, gitaar erbij, worstje erop... Willen ze niet meer hebben dus, zonde ;). Maar kijk er naar uit om een festival down-under mee te maken.

Verder nieuws van de dag was dat Bertha, onze vrouwelijke rivierkreeft als een ware Houdini in de avond uit de tank was ontsnapt. Via de kabeling voor de luchttoevoer, in de filterbak en zo over de rand op 2 meter hoogte (dit zijn geen echte beelden, maar een reconstructie van de werkelijkheid!). Deze val was niet genoeg om haar van haar pad te brengen en ze vervolgde haar weg naar de vrijheid door het onbewaakte afvoerputje. Het zal enkele weken duren voor zij via de zuivering weer in de rivier zal uitkomen… Maar goed, we moeten het nu doen met een nieuw vriendinnetje Zoë.

Deze woensdag was er voor de disorientation weeks deze week een gratis bbq op de uni, die er ook prima in ging, gevolgd door een band-night in de avond. Samen met Emma plus vriendin ging ik een kijkje nemen, maar Emma had mij al gewaarschuwd dat toen zij nog naar de avonden van DUSA ging, het nooit erg druk was. En aangezien band-nights meestal ook een beperkt publiek trekken, was de verwachting niet erg hoog. Dat schikte, want er waren maar ongeveer 20 langharige baardige types binnen toen we om een uurtje of half 10 aankwamen. Maar goed, veel Australische pinten heb ik nog niet mogen genieten, dus laten we er dan toch maar eentje doen… En als we er toch zijn, dan nog maar eentje! Voordat het hier al uitloopt op een fiasco, besluiten we meteen door te rijden naar de stad nu Emma nog achter het stuur mag van haar kleine rode autotje. De auto die wij bovendien hadden voorzien van een goede fles wijn, want je weet maar nooit op wat voor erbarmelijke plekken je uit gaat komen, dus een zekerheidje is nooit weg ;). Woensdagavond is ook de studentenavond in Warrnambool, dus de stad zal meer succes moeten opleveren dan het feestje op de uni.

Voor we instappen raakt Emma in gesprek met 2 enorm zatte mensen uit Geelong, die graag een keer de stad willen zien en de kroegen in het bijzonder. ‘Nou, dat komt goed uit! Daar gaan we net heen en we doen een kroegentocht, want Holland is ook new in town…’ Zo gezegd zo gedaan en na 5 kilometer, een fles rode wijn en veel geschreeuw op de Blink-klassieker ‘The Mark, Tom and Travis show’ rijden we de parkeerplaats op van een gezellig plaatselijk kroegje. Ook in de stad lijkt het niet erg druk te zijn, want 5 mensen aan één van de 35 verder lege tafels staren ons glazig aan. Onze zatte vrinden uit Geelong blijken wel meteen een grote aanwinst voor de avond! Hoewel het ook hier totaal niet druk is, houden ze de stemming er goed in.. Terwijl de jongedame –ik mag de namen alweer kwijt zijn, het was een goede avond ;)- rustig doorlalt met een goed volume en een of ander raar Photoplay spel speelt, laat mr. Geelong mij zien hoe je wedt op paarden en honden. In een lokale kroeg? Ja, iedere kroeg heeft schijnbaar kasten aan de muur, waar je al je kleingeld en briefgeld in kwijt kan. Je maakt je keuze op het scherm en krijgt een bonnetje dat je bij winst aan de bar kan cashen. Zo simpel is dat. Ze zijn hier heel wat anders gewend dan enkel 1 keten van Holland casino’s en gokken is een grote hobby van veel mensen die ik heb ontmoet.

Tussen het plaatsen van de bets door vraagt hij of ik mijn bier niet ga opdrinken. Welke…? Ow, die tweede die je daar op de bar hebt laten zetten!? Cheers mate! We nemen er nog een paar en gaan door naar de Irish Pub, terwijl Emma en vriendin ook steeds luidruchtiger worden en mr. & mss. Geelong er ook niet nuchterder op worden. Het is de Irish pub, dus ik bestel mr. Geelong een Guinness, die hij dankbaar aanneemt. Als ik maar wel beloof dat ik er ook eentje van hem zal drinken dan… Held! De Irish pub is erg gezellig en eigenlijk volledig hetzelfde als overal anders ter wereld. Erg gezellig, al blijkt het hier iedere avond tappage te zijn :S. Eén van Emma’s vrienden werkt hier in de beveiliging, dus dat levert ook weer de nodige gesprekken en een biertje op.

Daarna doen we nog kort een andere bar, die al om 12 uur gaat sluiten. Alle cafés gaan hier sowieso om 1 uur al dicht. Dus gaan we verder naar één van de 2 nachtclubs waar iedereen aan het einde van de avond samen komt. Hier is het ook rustiger dan normaal krijg ik te horen, maar het is toch al aangenaam vol. En hier worden we voorzien van de nodige elektronische muziek die toch wel aangenaam is bij het stappen. Mr. Geelong kan al bijna niet meer op zijn benen staan, maar staat er wel op dat ik de lokale Victorian rum probeer. Dus zo gezegd zo gedaan.. En na een uurtje van meer mensen ontmoeten en een voorzichtig dansje besluit ik weer op huis aan te gaan, aangezien ik op donderdag weer om 10 uur practicum heb waarvoor ik zal worden beoordeeld. Toch nog verstandig op dat uur :).

Emma had mij gezegd dat een vriendin van haar ons zou komen halen en thuisbrengen, dus ze doet een kort telefoontje. Enkele minuten later komt ze vloekend en tierend mijn kant op –enigszins geholpen door de alcohol- en weet mij te vertellen dat we niet meer worden opgehaald. Ik had er al een beetje op gerekend, dat je geen zin meer hebt om zatte mensen op te halen om 1 uur als je een rustig avondje thuis hebt, dus geen grote verrassing daar. No worries! Nadat Emma wat is gekalmeerd, besluit ik de voettocht naar huis te ondernemen, want als een goede student, houd je dat geld voor de taxi liever op zak natuurlijk. Het blijkt 45 minuten lopen van de stad naar huis, maar als je wat hebt gedronken voel je daar niets van ;). Ook die regen kan een doorgewinterde Hollander allemaal niet deren. Maar het is erg fijn om mijn bedje te bereiken.

De wekker van 8 uur de volgende dag doet wel erg veel pijn, maar na een belletje met Nederland en een goede douche kan ik er weer tegen! Practicum gaat best goed, alleen dat laatste college Aquaculture leek slaapverwekkender dan normaal ;). De mensen om mij heen konden daar wel hartelijk mee lachen. Thuis terug gekomen ligt Emma nog te ronken in de bank en op de verschoven wasmachine vol met zand ligt de reservesleutel van het huis. Die heeft zich dus ook nog wel vermaakt… Een geslaagde avond met de nodige napret! En nu weer hard aan het werk, zodat ik al mijn opdrachten af heb, voor mijn lieftallige vriendinnetje over drie weken aankomt…

Helaas was de stapavond weer eens te gezellig om te herinneren dat ik foto’s moest maken, maar Emma’s vriendin heeft er wel een paar. Dus hopelijk volgen die nog…