Over footymatches, uni en kangaroepopulaties

Dit weekend heb ik veel opdrachten moeten afronden, dus een keer geen verhaaltje met bars en dronken mensen :). Ik ben afgelopen week wel gaan navragen hoe het zat met het seizoen voor de voetbal op de uni, maar ook dat is helaas over een dikke week afgelopen. Daarom heb ik maar besloten om niet mee te doen voor die 2 resterende trainingen na het footy seizoen en mijn tijd te nemen om zo veel mogelijk opdrachten af te werken voor mijn lieftallige vriendinnetje deze vrijdag aankomt in Melbourne :D.

De footy trainingen waren erg gevarieerd deze week. Dinsdag was een training samen met het dames netball team. Netball is een soort variant op basketbal en je zou het zelf moeten zien, ik kan het niet precies uitleggen. Ik heb me er ook niet uitermate in verdiept moet ik zeggen ;). Ik heb ondertussen wel een paar wedstrijden cricket gezien –Australië tegen Engeland is een soort van toernooi van 7 wedstrijden-, wat erg hot is hier, maar ik heb nog steeds niet echt een idee van hoe dat spelletje werkt. Mensen ik rare pakjes, die een rode bal langs hun kruis halen tot die ook rood is, en de bal vervolgens op een paar stokjes mikken, verdedigd door iemand met een plat stuk hout. Ik weet het niet…
Dus terug naar footy: De training dinsdag was dus samen met de dames, wat uiteraard het ‘beste’ in alle lieden van het team naar boven bracht. Deze training stond in het teken van ontspanning, veel rare spelletjes, modder en vooral erg veel onderling dollen. Erg goed voor de teamspirit dus! De donderdagtraining ging meer over balbehandeling en erg veel loopwerk in het veld en teamtactiek. Een stuk zwaarder, maar dat voelde erg goed. Het kicken ging nog een stukje beter en de oefeningen die ik in 1 keer begreep gingen vrij aardig. Het leek alleen nog erg handig om een hoop namen te onthouden, want die heb ik nog steeds niet alle 40… Mijn naam hebben ze allemaal wel, geen Holland, maar op het veld heet ik gewoon Dutchie :P.
Na de training kwam iemand van de teamleiding naar mij toe om te vragen naar mijn telefoonnummer en adres. “Maar ik heb al een vriendin hoor…” maakte ik er van, maar na een vreemd gezicht en daarna hartelijk lachen, vertelde hij mij dat ik officieel zou worden ingeschreven voor de wedstrijd van zaterdag. Right on! Kan ik in ieder geval zeggen dat ik een potje gespeeld heb…

En dat was ook een beetje de strekking van het verhaal ;). Als je het team van de uni vergelijkt met de andere teams, dan is het niveau niet heel hoog. Vergelijk het als een schoolteam tegen de amateurs van Kloetinge… Dus veel wedstrijden (1) waren er nog niet gewonnen dit jaar en de vorige pot tegen dit team was verloren met 17 goals tegen 3. Niet te veel verwachten dus, maar gewoon lol hebben in de laatste wedstijd van het jaar was het motto.
Ieder footy team bestaat uit 18 spelers en 3 bankspelers, die zo vaak mogen worden gewisseld als je maar mag willen. In de praktijk zou ik dus denken aan een ijshockey-systeem, waarbij je blijft wisselen zodat iedereen fit blijft, maar in de praktijk stel je je eerste lijn met beste spelers op en die blijven zo lang mogelijk staan op hun positie. Vaak voor de volle 4 x 20 minuten. Ieder team heeft ook een eerste en een reserve team en ik was opgesteld voor het reserve team voor in de pocket. Tijdens dit verhaal zal ik meteen wat termen uitleggen van het mij zo geliefde spelletje. In de pocket: Het veld heeft aan beide zijden een 50 meter lijn. Vanaf deze lijn worden zeer zeldzame penalties genomen (zo’n beetje alles is toegestaan :P) en dit is ook de lijn die de meeste spelers aanhouden voor een schot op doel. Vanaf hier is de kans op score redelijk hoog… In de pocket is dus niet vol in de spits, maar wel binnen de ‘forward fifty’, ofwel de aanvallende 50 meter lijn. Kort samengevat de vleugelspits dus…
Eerst werd er flink wat geschreeuwd, opgepept en een goede teamtalk gedaan in de kleedkamers en toen was ik er volledig klaar voor met mijn geel/blauwe sokken, blauwe broek en geel/blauwe mouwloze sharks-shirt. Net echt! Bovendien had ik ook nog eens rugnummer 14. Het laatste rugnummer van Tony Vidmar bij NAC zoals iedereen uiteraard weet. En ik begon er meteen goed aan. Na een aantal minuten in het eerste kwart liep ik uit de rug van mijn tegenstander en had de bal zo voor het oprapen. Als je de bal hebt, ben je echter wel vogelvrij verklaard, dus het duurde niet erg lang voor een andere tegenstander me tegen het veld werkte. Zoals ik de profs had zien doen op tv, had ik wel netjes mijn hoofd laag gehouden en inderdaad werd er meteen afgefloten voor hoog tackelen. (Hoog is boven de schouders, al het andere is geoorloofd..) Dus dit was meteen een vrije trap voor Dutchie in de forward fifty! Deze kreeg ik ook nog eens met een mooie korte boog bij een vrije teamgenoot, die de bal kon ‘marken’ en een ‘behind’ schoot! Goede assist dus, erg lekker begin.. (Marken: Het vangen van de bal die getrapt is door een andere speler. Dit geeft een vrije trap, maar meestal wordt direct doorgespeeld, zodat er geen snelheid uit het spel gaat. Behind: Het doel bestaat uit 4 palen. Een score tussen of over de 2 middelste palen met de voet is een goal en goed voor 6 punten. Als de bal wordt aangeraakt, over gerend of met de hand gespeeld óf door de buitenste palen gaat of de palen raakt is het een behind, goed voor 1 punt).
Verder kreeg ik nog een handball bij een van mijn teamgenoten in de 50 en dat was het voor het balbezit in het eerste kwart. Zoals gezegd is het team in vergelijking niet heel sterk, dus veel ballen waren er niet voorin te vinden. Wel schopte een teamgenoot nog een wonderschone goal van een meter of 60!
Het tweede kwart was het al rust voor mij en werd ik vervangen door iemand op de bank, die uiteraard ook graag de laatste wedstrijd van het seizoen speelde. Waar we na het eerste kwart nog met 8-7 voor stonden, was het bij rust 9-34. De tegenstander maakte blijkbaar iets meer gebruik van de wind in de rug van de wisseling van speelhelft.. Na rust heb ik de gehele tijd mogen volmaken. En ook in het derde en vierde kwart kwam ik vaak weg bij mijn tegenstander. Veel voordeel had dit niet, want ik heb maar 1 keer de bal aangespeeld gekregen. Ook conditioneel leek de tegenstander een stukje sterker.. En na een aantal opstootjes werd ook één van mijn teamgenoten van het veld gestuurd met een kaart. Niet omdat hij zijn vuisten gebruikte, dat is geheel normaal… Maar een scheldpartij naar de scheidrechter was er helaas te veel aan. Daarna was het ver gedaan met het aanvallende spel van de Sharks. Ik ben een enkele keer teruggelopen naar het middenveld, omdat er voorin niets te doen was en heb ook een paar keer spits gestaan omdat mijn teamgenoten hetzelfde deden, maar veel nut had het niet. De enige keer dat ik de bal had bemachtigd voor de middellijn, werd ik belaagd door 2 tegenstanders. Omdat ik weet dat je de bal moet afspelen als je die kans hebt (anders is het een vrije trap tegen), gooide ik blind (met gezicht richting modder) op het geluid van de stem van een teamgenoot. En deze ving hem nog perfect ook! Helaas was ik wel even vergeten dat je voor gooien met de bal ook een vrije trap tegen krijgt en je de bal moet handballen :P. Maar goed, iedereen heeft goed kunnen lachen om mijn mooie duik en illegale pass. Mooie beurt voor mij..-lees het sarcasme- In het derde kwart had ik nog een mooie loopactie, alleen in de 50, maar ik hoefde de bal al niet meer aan te raken voor een goal, dus dan doe je dat beter niet, want als je hem met iets anders dan de voet raakt is het geen goal.. Maar verder niet erg veel te doen dus na de rust. Eindstand: 15-96. Maar ik heb in ieder geval de ervaring gehad, een paar keer goed kunnen uitdelen, één van de vijf voorzetten gegeven en me enorm vermaakt.
En bovendien hadden we de marge een stuk lager gehouden dan het eerste team, dat verloor met 51-155. Maar het verschil tussen de teams was wel erg duidelijk. Een hoop minder gerommel en veel meer richting en techniek. Was erg leuk om nog even te blijven hangen voor een kijkje en wat na te babbelen met de teamgenoten. Tot zo ver mijn footy-ervaringen en de schoenen kunnen vast weer in de koffer…

Ondanks het enorm slechte weer van dit weekend moet ik wel zeggen dat ik ondertussen goed gewend ben aan de kou. Ik merk er bijna niets meer van en vaak ga ik met open jas op de fiets naar de uni. Ik ben ook nog steeds maar 1 keer natgeregend, dus dat is erg veel geluk hebben in de winter. Maar ik zit ondertussen comfortabel achter mijn computer in mijn kamertje zonder het vaak koud te hebben. Alleen dat sigaretje buiten in de avond is nog steeds wel erg fris… Of het goed is dat ik aan het klimaat hier gewend ben ondertussen moet nog blijken, want het zal een flinke cultuurshock zijn volgende week met Sara in Queensland. En waarschijnlijk nog meer als het zomer begint te worden en ik met mijn vader naar het noorden trek. Maar dat zal vast goed wennen zijn ;). De dagen worden ook al weer een stukje langer, dus dat is in ieder geval erg positief.

Dan nog die paar regels over schoolwerk die er bij horen… Nee, ik ben er serieus en goed aan bezig. Naast mijn essay dat waarschijnlijk wel ruim voldoende zal zijn heb ik ook al een 10 uit 10 teruggekregen voor mijn Freshwater Biology practicum plantjes tekenen, dus dat is mooi megenomen :). En mijn docent Aquaculture vroeg of ik hem mijn Excel file van de ingeleverde opdracht wilde mailen om te gebruiken voor colleges in komende jaren, dus daar verwacht ik binnenkort ook een ok cijfer op terug.. Verder ben ik bezig aan een poster voor mijn derde jaars vak ‘The seas, their use and misuse’ en ik heb besloten een poster te doen over modelorganismen die zware metalen aantonen in mariene ecosystemen. (Heavy metals en models brachten mij uiteraard tot geïnspireerde titel en plaatjes weer voor de biologen back home ;)).
Wat wel opvalt is dat naast de losse afspraken met vrienden hier, ook de professoren niet heel strikt zijn in tijdsschema’s. Als je een opdracht moet inleveren wel uiteraard.. maar niet als het op collegetijden of practica aankomt. Ik heb al een keer voor een collegezaal gestaan met een klein briefje op de deur “No lectures today!” Of berichten gehad via de website over verschoven practica, die op de dag zelf nog een keer werden bijgesteld. Ook eerstejaars vakken die collegetijden van elkaar overnemen zijn niet heel vreemd, wat onaangename verrassingen kan geven als je die andere vakken niet volgt ;). Maar ik heb nog geen college gemist, dus daar ben ik toch weer een nette student. En die uurtjes die ‘voor niets’ op de uni bent, zijn wel uiterst productief, dus dat is ook wat waard!

Verder nog een laatste grappig detail. Toen ik mijn labpartner afgelopen maandag vroeg waarom hij zo laat op de uni was, vertelde hij mij dat hij net terug kwam van een weekendje jagen back home (100 km. Noordelijker, 500+ inwoners). “Ow ok, cool, waarop jaag je dan?” “Roos” “Als in kangaroos?” “Yep” Ze hadden er met 3 man een kleine 100 geschoten in het weekend. Dus ze gaan goed om met de nationale trots ;). Naar eigen zeggen is het een plaag waar hij woont, maar als je er nog een paar wilt zien, zou ik er snel bij zijn in ieder geval :P.

Tot zo ver mijn belevingen van de week. Toch weer een mooie lap tekst geworden dankzij een footy-wedstrijdje. Hopelijk gaat het jullie ook allemaal goed af daar in Nederland? Ik hoor er graag van!