Klein Curacao en ziek?

Voor iedereen die de opmerkingen bij het vorige verslag heeft gemist, inderdaad, ik ben ziek. Maar de vorige week begon veel mooier dan dat, dus ik ga bij het begin beginnen. (En omdat ik ziek ben, eindelijk weer tijd voor een lange lap ;) dus ga er maar voor zitten)

Maandagochtend stonden we (bijna) allemaal al om 7 uur klaar bij Carmabi voor vertrek naar de haven. Waar een goede kennis van Rene op ons wachtte met zijn 20+ meter lange schip. Hellboy -want mijn auto moest een naam hebben van de dames bij Carmabi- werd tot de nok toe vol geladen met 12 duikflessen, 4 setjes duikspullen en wat proviand. Ik heb gebeden tot de haven, maar mijn Galloper heeft het geweldig gedaan.

Eenmaal aangekomen konden we de boot laden, parkeren, allemaal aan boord en binnen het uur kwamen aan op een prachtig Caribisch eiland! (Voor foto's zie onder) We hebben al onze spullen van boord gehaald en zijn meteen gaan sprokkelen voor hout aan de ruwe Oostzijde van het eiland, waar alles wat enigszins drijft aanspoelt aan de kust (zo ook schepen die nog 'enigszins' drijven). Toen alles klaar was voor onze overnachting op dit onbewoonde eiland, hadden we de keuze uit vissen met Rene en Berend (de zeer vriendelijke eigenaar van de boot), surfen of duiken. Binnen een uur lag ik dus weer met het grootste deel van het gezelschap onder water om het eiland van een andere kant te bekijken.

De schipper zette ons af op de Zuidtip van het eiland en als de stroming goed zou staan, zouden we vanzelf terug driften naar ons opgezette kamp. -Als de stroming verkeerd zou staan, konden we onze boei opblazen, zodat hij ons met de boot uit het water zou kunnen trekken voor we werden opgepikt door de kustwacht van Venezuela drie dagen later ;)- Maar alles verliep volgens plan en de stroming was redelijk sterk, zodat we enkel goed hoefden uit te trimmen en in kleermakerszit konden genieten van het rif, dat als een film aan ons voorbij trok. Het rif was weelderig begroeid met gorgonen en belachelijk grote sponzen en koralen. Een prachtig rif, maar naast een enkele groene murene kwamen we niet veel spectaculairs tegen. Ons kamp hadden we na een uur duiken nog niet bereikt, maar de boot was er binnen enkele minuten weer om ons op te pikken en aan wal te brengen met het diner van baracuda en red snapper die Rene vers voor ons had gevangen met de bemanning.

Na de duik hebben we de rest van het eiland verkend, dat niet veel meer was dan een erg grote zandplaat met een vuurtoren en twee aangespoelde scheepswrakken, maar een goede wandeling maakt hongerig, dus bij terugkeer waren we helemaal klaar voor het diner. Verse salade, rijst en verse vis van de bbq! Een waar festijn op een beeldschone lokatie met een geweldig gezelschap, dus wat wil je nog meer...

Nog meer duiken natuurlijk ;). Rene had echter geen grapje gemaakt en in de avond begon het toch al erg fris te worden in de wind op het onbeschutte stand van het vlakke eiland. Er waren dus nog maar weinig liefhebbers om hun nat pak aan te trekken en het water in te gaan voor de nachtduik. Alleen de echte gekken, Ben en ik en na wat overtuigingskracht ook Amanda meldden zich op de boot voor de nachtduik. En gelukkig, want deze bleek meer dan de moeite! Ben en Amanda hadden allebei hun camera bij, dus ik kon lekker op mijn gemakje speuren naar kleine dingen als naaktslakken, de vele verschillende soorten garnalen die actief waren -zoals Jaques uit Nemo, de echte- en ik kwam ook nog een paar heel erg grote schorpioenvissen tegen. Bovendien is het hele rif op een nachtduik anders dan tijdens een normale duik (de andere helft is actief) en dus altijd de moeite waard. Aan het eind van de duik werden ook nog eens beloond met een kleine octopus en een enorme schildpad die rustig lag te slapen.

Terug aan boord werden we verder verwend door de vissoep van Berends eigen hand en met een stukje van de net gevangen kreeft. -Dikke puh voor iedereen die niet mee was gegaan :P- Toen we terug waren gezwommen naar de kant was het als angstig rustig rond het kampvuur, alleen Joost -een phd uit Steenbergen of all places- en Caroline (French Canadian) waren nog over. Dus besloten we ons samen met hun op te warmen aan het kampvuur met een koud biertje en het altijd goede kaartspelletje cheats. Hier bakte, zoals het hoort, na een paar uurtjes niemand meer iets van, maar we waren in ieder geval klaar om goed te slapen op de houten vloer van ons hutje. Ik ben dan ook maar 1 keer te vroeg wakker geworden, want het was echt *##* koud. Maar met een extra paar sokken heb ik de rest van de nacht prima overleefd!

De volgende dag was het, hoe kan het ook anders, na het solide ontbijt met pindakaas, tijd om te gaan duiken. We zijn deze keer tot naar de Oostkant gegaan, waar het erg ruw was, maar we hebben weer een prachtige driftduik gehad, dis ons helemaal rond de punt en terug op de goede plaats bracht. Naast wederom een grote groene murene niet veel bijzonders aan te merken.

Daarna was er tijd voor luieren, het kunstuurtje creatief met koraal en heb ik nog wat geïmproviseerd honkbal gespeeld met Joost en Caroline voor het weer tijd was voor de terugvaart. Gelukkig had Rene niet stil gezeten, dus waren we op de terugtocht voorzien van verse Sashimi van tonijn klaargemaakt door Berend. Echt goddelijk. Ook dit keer kwamen we helaas geen dolfijnen tegen, maar net als op de heenreis was het weer gezellig aan boord.

Zo waren we allemaal ook weer netjes voor het donker in de haven en konden we alle spullen terugbrengen naar Carmabi en duikbasis en de duikspullen weer een keertje spoelen. En omdat we er toch waren hebben we meteen met een groot deel van de groep bij Hooks gegeten (de buren van Carmabi en de duikbasis). Daarna gok ik dat iedereen weer heerlijk in zijn/haar eigen bedje is neergestort. Deze jongen wel in ieder geval :).

De dag erna kon eindelijk het serieuze werk beginnen! Nog niet voor mijn project helaas, maar een onderdeel van het project van Rene, dat ook zeker voor mij interessant zal zijn. Hij wil(de) op het rif de productie van bepaalde soorten weten over een gehele dag met daarbij de zuurstofconcentratie in het water en de lichtintensiteit. Reuze leuk, dus allereerst moesten we alle meetapparatuur klaarzetten en daarna een transect uitleggen. Dat is niet meer dan een duur woord voor een kleurig koordje met knoopjes, zodat je je soorten bij een volgende duik snel weer kan terugvinden ;) Dat zou dus de volgende dag moeten gaan gebeuren, 5 keer vanaf 6 uur in de ochtend tot 6 uur 's ochtends de volgende dag... Ik en Rene zouden alle duiken maken en een kamer hebben bij Carmabi voor een dutje tussendoor.

Maar eerst was het tijd voor duiken! Want via Jasper hadden we gehoord dat er de dag ervoor grote scholen sardientjes waren gezien bij Blauwbaai, die werden opgejaagd door grote tarpons. Prachtig schouwspel, dus niet over nagedacht, alles mee en duiken maar. Mede omdat ik met mijn minder ervaren buddy even op 6 meter moest blijven hangen (waar de rest van de groep hoofd eerst naar 40 meter ging om eerst daar een kijkje te nemen) heb ik het eerste deel van de duik niet veel gezien. Het was pas na een minuut of 40 dat ik eindelijk een enorme kreeft zag. NIet wat we zochten, maar niet slecht! En toen we eventjes later noodgedwongen richting strand zwommen, waren ze eindelijk daar! De sardientjes waren in hun verdediging bijna het strand opgeklommen, maar ook daar waren nog steeds 4 enorme tarpons. Inderdaad een prachtig zicht, dus daar zijn we nog even blijven hangen op een meter of 2 tot onze flessen echt vacuüm waren.

En na het eten meteen naar bed, want om 4 uur ging de wekker. Na het installeren van onze meetapparatuur, stonden we om 6 uur klaar voor onze eerste duik op het transect om watermonsters te gaan nemen. Enig probleem: Er was nog geen enkel licht aan de horizon -behalve dat van de petroleum fabriek in het midden van het eiland dat altijd een oranje gloed geeft en dat 'liefkozend' Mordor genoemd wordt door Ben en Rene-. We dobberen dus rustig die kant op en na een half uurtje in het pikdonkere water kunnen we naar beneden. Ben installeert de lichtmeter op 20 meter en ik en Rene beginnen met het nemen van de watermonsters. Alles gaat volgens plan en na een dik half uurtje zijn alle monsters genomen. Helaas moeten deze ook allemaal meteen worden doorgemeten en gefilterd, dus om half 10 zijn we klaar voor het ontbijt. En twee uurtjes later kunnen we ons klaarmaken voor ronde 2. Na ronde 2 is het tijd voor de late lunch en ik voel me op zijn zachtst gezegd niet zo lekker.

Gelukkig hebben we een kamer die dag, dus ik kan even gaan liggen, maar voor de avondduik moet ik helaas toch ook echt vragen om over te slaan en ook om 12 uur voel ik me nog niet veel beter. Gezien alle symptomen kan Rene maar tot 1 conclusie komen: Dengue. Erg lullig, nu we net echt aan de experimenten zijn begonnen, maar het is niet anders... Ik lig nu dus een kleine week uit te zieken in mijn bedje thuis en hopelijk ben ik ver aan het einde van die periode. Het gaat met pieken en dalen, maar gisteren was zeker ok en vandaag alweer een stukje beter. Dus ik kijk nog wat series op de laptop en hopelijk kan ik volgende week weer volwaardig aan de bak!

Tot dan, met een drukker programma in een dus kortere tekst ;)