Hokkaido feel

We zijn aangekomen! In een van de grootste hotspots in Azië en het land dat al tijden tot ieders verbeelding spreekt: Japan. Het land van vele schitterende obscure films waar ik van houd, maar ook ‘Lost in Translation’ met Bill Murray. De titel van de film mag vrij letterlijk worden genomen; op vliegveld en station zijn de bestemmingen ook nog in het Engels vertaald, op de straat of elders anders mag je dat vrijwel vergeten in Sapporo. De eerste pinautomaat op het vliegveld is een soort spelletje met een 50/50 kans om geld af te halen of je pas op te laten eten.

Gelukkig is ook hier de gastvrijheid zeer groot –niet zo enorm als in Korea, maar bijna-. Als je naar de weg vraagt, wordt er naarstig voor je gezocht! Winkelbeambtes verlaten hun werk om je precies tot de deur te brengen van waar je zijn moet en als het adres onbekend is, wordt er voor je gezocht op de iPhone, gediscussieerd met buscollega’s via de mobilofoon of gebeld naar het adres waar je zijn moet. (Uitermate handig voor mensen die ook nog eens zijn vergeten het adres van hun eerste hostel op te schrijven in het Japans: Lesson learned). Zo is ook die aardige jongen van de lokale Arcade gerust een half uur met je op stap de dichtstbijzijnde Magic-winkel te vinden –benieuwd wat de baas daar van vindt-. Maar die missie is ook weer geslaagd, de Ruben Block magic kaart is binnen, dus Magic kunnen we ook weer 3 weken vergeten ;).

Ook Japan is –uiteraard!- een stuk georganiseerder en schoner dan China en ons hostel is het mooiste waar we tot nu toe zijn gebleven. Alles is tot in de puntjes verzorgd. Het straatbeeld is zelfs nog iets netter dan in Korea, maar alsnog heeft het ons tot nu toe niet zo kunnen pakken. Misschien is dit enkel het schrille contrast van het relatief kleine Sapporo tegenover metropolen als ShangHai en Seoul (waar ook het weer nog eens vele malen beter was: Veel regen hier de eerste twee dagen, al is het nog wel een ok temperatuur en vrij drukkend). Eigenlijk lijkt Japan tot nu toe vrij veel op Europa met een ander taaltje. Vergeleken met de andere landen waar we geweest zijn, is Japan ook reteduur!! -Pardon my French- Dus zeker voor budgetman is dit een ware hel ;). We waren er al op voorbereid door vele verhalen, maar het sprookje dat Japan onmogelijk duur is, moet ook enigszins in perspectief worden gezet. Het is enorm duur tegenover de rest van Azië, zelfs tegenover steden als Hong Kong, ShangHai & Seoul. De prijzen zijn echter vrijwel hetzelfde als bij ons thuis, sommige zaken zijn voordeliger (lees: sushi, sashimi, vis zeewier & al dat soort heerlijk spul) en andere zaken zijn veel duurder (zoals hostels, benzine, transprort, vlees, brood, melk en andere zaken die bij ons normaler zijn). We hebben ons budget dus grondig moeten aanpassen, maar in Nederland moet je ook niet proberen rond te gaan met je rugzakje en 65 Euro voor 2 personen per dag…

Tot zo ver de indrukken van de daagjes in Sapporo, de hoofdstad van de meest Noordelijke provincie Hokkaido. Verder zijn we hier vooral bezig geweest met het regelen van onze trip door Japan (na de drukte thuis zijn we nog steeds geweldig onvoorbereid voor de meeste landen :)). Dus na een ochtend hostels boeken door Sara en treinen vinden door moi, zijn we afgereisd naar het centrum om hier een berg treinkaartjes te laten drukken van enkele centimeters hoog: We zijn er klaar voor! De treinkaartjes zijn dus ook erg duur, maar aangezien we een paar maanden geleden al een vrij-pas hebben gekocht, hoeven we ons daar geen zorgen meer over te maken :). Verder hebben we in het hostel wat adressen genoteerd in het Japans –altijd handig!- en onze eerste woordjes geleerd, dus zijn we helemaal voorbereid.

De eerste reis met de trein hebben we inmiddels ook achter de rug en het grappige is dat je de trein hier altijd letterlijk achter de rug hebt. De trein verandert zo nu en dan van rijrichting en dan sta je gewoon allemaal op, je draait de gehele bank om zijn as en iedereen rijdt weer vooruit –rare jongens die Japanners, maar het werkt allemaal perfect-. De reis heeft ons nog verder naar het Noorden gevoerd, naar Daisetsuzan national parc. Hier hebben we twee nachten doorgebracht in Asahikawa, een al iets mooiere stad met prachtige parken. Hier zijn we op avond 1 getrakteerd op stukken hertenvlees en zijn we helemaal doorgezaagd over Europa door de vele Japanse gasten. Wel erg gezellig en Sara is nog officieel met volkslied gehuldigd als eerste Belgische gast van het hostel.

Het park zelf had prachtige vergezichten (zie hiervoor de vele foto’s) en we hebben onszelf overtroffen door in 2 uurtjes de laatste 400m van de 2000m hoge Kurodate berg te beklimmen door het wolkendek. Een flinke klus, maar meer dan de moeite waard. En naast hordes schoolkinderen hebben we ook alle beloofde fauna gezien: Grote libellen, herten en speciale eekhoorntjes. Alleen de bruine beren hebben we –helaas?- niet gezien… Drie weken zijn alsnog heel kort om door het langgerekte Japan heen te flitsen, dus de dag erna is het alweer tijd voor het Zuidelijk puntje van Hokkaido: Hakodate. Een prachtige reis met de shikansen (bullet train) die tegen de kust aan wordt gedrukt door de bergketens in het westen.

Hakodate zelf is enigszins toeristisch, maar ook zeker een bezoek waard. We slapen in een klein huisje van een oud dametje, ergens tussen een garage en een vishandelaar. Het is erg oud, maar het mag ons aan niets ontbreken. En internet mogen we gebruiken in het enorme luxe hotel aan de overkant –neus op de feiten ;)-. In de ochtend worden we getrakteerd op een drukte van jewelste en een prachtige grote vismarkt met enorme krabben en inktvissen zoals je ze nog nooit hebt gezien! –en prijzen zoals je ze nog nooit hebt gezien!-. Verder kent Hakodate een aantal prachtige oude gebouwen en ook oude loodsen in de haven, die omgetoverd zijn tot prachtige hotels, winkels en restaurants. Ik moest Sara mee trekken, zodat ze hier niet zo blijven wonen… Verder gaf de berg aan de zuidkant van de stad prachtige uitzichten over de gehele stad en we hebben hier gewacht op de zonsondergang voor mooie plaatjes. En Japanners zijn Japanners; ze stroomden na donker toe in de werkelijk duizenden op het kleine bergje om die ene prachtige foto te maken en een paar minuten later ook allemaal weer even snel naar beneden. Het bleek uiteindelijk een ware mierenhoop in de avond.

Na de laatste nacht in Hakodate rest ons de treinreis naar de volgende provincie: Noord Honshu. En hierover later meer bericht van Sara.

Groeten allemaal uit Japan!
Peer.