Het vergeten Japan

De afgelopen dagen zijn we door de provincie Noord Honshu gereisd, met de trein vanaf Hakodate in Hokkaido. Een spectaculair begin, aangezien de trein drie kwartier de grond onder gaat om de langste tunnel onder de zee te nemen naar het volgende eiland/provincie. Bestemming die dag was Matsushima, een inspirerende plek voor menig Japans dichter (waarvan Matsuo Basho's gedichten de plek wereldberoemd gemaakt hebben). Matsu betekent "spar" en shima betekent "eiland", wat Matsushima dan ook zo bijzonder maakt zijn de 260 rotseilanden in de baai die compleet begroeid zijn met dennenbomen.

Wij hadden op een prachtig natuurwonder gehoopt, en een mega toeristisch strandstadje verwacht, maar geen van beide verwachtingen zijn ingevuld. Het uitzicht en de eilandjes waren op zich best mooi, wat schone foto's opleverde, maar niet bijzonder boeiend. Jaloers keken we naar de jongens die met een jetski tussen de eilandjes raceten. Dan maar een romantische wandeling en dinner langs de boulevard. Ondanks de vele toeristen en de nodige shops met prullen voor teveel geld, was er niet echt een boulevard aangelegd en gingen op de koop toe de weinige restaurantjes net voor zessen allemaal hun deuren sluiten! Wat was dat? Daar ging onze romantische avond aan zee (waren tevens 100 dagen getrouwd die dag, dus leek me een mooi excuus). Conclusie: Japanners eten toch veel liever thuis en kruipen zodra het donker wordt terug in hun veilige schelp. Oplossing: een enorm assortiment sushi halen bij de lokale supermarkt en heerlijk bikkelen op het bankje bij de bushalte.

Na een nachtje in Fukushima formule 1- achtig hotel (ondanks het niet georganiseerde toerisme, was er Matsushima geen enkele kamer meer online te boeken), zijn we een volgende uitdaging aangegaan: Aiza Wakamatsu. het stadje die historisch heel belangrijk is geweest voor de Aizu, de stam die de fameuze Samurai voortbracht. Peer vond de Samurai historie een belangrijk aspect van Japan, belangrijk genoeg om een dagje op tocht te gaan. Net zoals in Matsushima, bleken we ook hier weer de enige Westerse toeristen (waar zijn al die mensen?). Met gehuurde fietsen hebben we wel het prachtige kasteel bezocht, het museum en de enorme oude villa van de lord of the Samurai. Stiekem wel mooi, al is al dat gevechtsgedoe natuurlijk niet zo bijster interessant voor mij. Savonds sliepen we in een "landelijk hostel". De supermooie ligging in niemandsland tussen de rijstvelden was een plus, het ontbreken van internet en een keuken was een beetje jammer. Gelukkig hadden we al boodschappen gedaan, want anders was er van eten helemaal geen sprake geweest. Geen supermarkt en of restaurant in de buurt te verkennen. Met de hulp van de magnetron (godzijdank was die er wel, anders hadden we rauwe groenten als dinner) toch een redelijk smakelijke ramen-maaltijd in elkaar gedraaid. Geef mij toch maar het comfort van de grote stad hoor!

Gelukkig zijn mijn wensen enigszins gehoord en hebben we ondertussen het platteland van Honchu ingeruild voor de historische grootste Kyoto, waarover later meer....

Dikke zoen,
Sara