Three big bombs in Japan

De enigszins misplaatste titel van dit verslag –seriously, we had a blast!- verwijst naar drie enorm mooie steden in Japan: Hiroshima, Shimonoseki en Nagasaki. Uiteraard gaat het bij ons bezoek ook om een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de 20e eeuw: Het gebruik van de atoombom.

In Hiroshima viel de eerste en zijn ook de meeste slachtoffers gevallen. Het peace parc naast het centrum is dan ook een substantieel deel van de stad net naast het hypocentrum van de bom en gewijd aan de nagedachtenis van de slachtoffers. In het museum krijgen we een tour door de geschiedenis van Japan in de oorlog, het vallen van de bom, de resultaten daarvan ook redelijk visueel weergegeven (en belachelijk veel kleine kinderen die door hun ouders worden meegenomen langs deze tour!) en een semi-wetenschappelijke uitleg over kernwapens. Een ongelofelijke tragedie voor alle betrokkenen en vele verhalen van overlevenden worden weergegeven. Het is een enorm indrukwekkende belevenis waar we toch even stil van zijn.

<<>>
Kleine kanttekening –want als Nederlander hoor je die toch overal te plaatsen- is dat overal in het museum wordt aangegeven dat de bom zonder enige waarschuwing is gegooid… De schuld van het gebruik van dergelijke wapens wordt daarmee geheel in het kamp van de VS geschoven naar mijn idee en ook wordt in het museum aangegeven dan de bom werd ingezet op Hiroshima om optimaal het effect van deze wapens te kunnen testen en de hoge kosten van het wapen naar het volk te verantwoorden. Dit in tegenstelling tot mijn oude geschiedenisboekjes, waarin werd aangegeven dat Japan na de capitulatie van Duitsland nog hevig doorvocht in de Samurai trots van ‘winnen of sterven’ en enkel wilden overgeven als de huidige bewindgevers aan de macht konden blijven. Dit was onacceptabel voor de geallieerden, waarna zij zijn overgegaan tot het gebruik van de bom. Saillant detail is uiteraard dat tussen de eerste en tweede bom nog steeds geen overgave was getekend, dus het lijkt me dat de Japanners tegen die tijd toch danig waren gewaarschuwd… Maar goed, die laatste opmerking daargelaten, snijden beide versies wel enig hout en de verschrikkelijke waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Beslist u zelf.
<<>>

Verder zijn er meerdere mooie herdenkingsmonumenten met een mozaïek met een tegeltje voor iedere persoon en een eeuwig brandend vuur. Ook indrukwekkend is de A-bomb Dome, een gebouw met koepel; het enige gebouw dat de ontploffing heeft overleefd en een macabere nagedachtenis aan 6 Augustus 1945.
Dus na al deze zware indrukken sluiten we de dag af als fatsoenlijke toeristen en ontspannen met veel shoppen en goed lokaal eten.

De volgende dag is het alweer tijd voor de volgende bestemming: Shimonoseki. Geen bommen hier, maar wel kogelvis… -I know, it’s a stretch-. Het ‘stadje’ (300.000 inwoners) is een stuk –echt een stuk!- minder levendig dan al zijn grotere broers, maar heeft wel prachtige vergezichten op een zeestraat naar de zuidelijker gelegen provincie Kyushu en een prachtige geschiedenis van zeeslagen tussen de Samurai onderling en een strijd met de koloniale Europese staten. Het heeft ook zowaar het eerste terras dat we in Japan tegenkomen! Dus hier maken we dankbaar gebruik van, nadat we de tassen buiten het hostel hebben gedropt (er was niemand aanwezig, maar de criminaliteit in Japan is echt ongehoord laag…). Weer echt de toerist uitgehangen op het terras voor een dagje dus, maar de volgende ochtend zijn we om 6 uur afgereisd naar de vismarkt voor de lokale specialiteit: Fugu. De extreem giftige pufferfish en kogelvissen waaruit fugu wordt bereid, kunnen voedsel binnen werken met extreem giftige bacteriën en zijn hier zelf immuun voor. Enkele microgrammen zijn echter genoeg om een mens tijdelijk verlammen, waarna hij geheel bij bewustzijn stopt met ademen. Klinkt reuze leuk natuurlijk en de kogelvis was nog niet afgevinkt op mijn rare diersoorten om te eten lijstje, dus meteen maar voor gegaan! De textuur van de vis, kan ik het beste omschrijven als heel erg malse inktvis (if that makes sense…) en de smaak is ok, maar naar mijn idee zeker niet alle ophef waard. Aanrader dus om niet je leven voor te wagen ;). Maar hoewel we de rest van de dag erg lam waren van het vroege opstaan, hebben we het allemaal weer overleefd.

De derde stop die ik jullie schuldig ben, is Nagasaki. Hier zijn we begonnen aan een uitstapje door de haven en langs de oude Hollandse buurt. Ook hier waren de Nederlanders in de VOC tijd goed vertegenwoordigd en lange tijd werden alle buitenlanders hier Nederlander genoemd, omdat het de enigen waren met toestemming om handel te drijven met Japan. Veel is er niet over van de VOC cultuur, maar in Nagasaki zijn nog wel meer kerken te zien dan in de rest van Japan en er is een Dutch slope met ‘klassieke koloniale huizen’ die inmiddels toch een vrij Japans uiterlijk hebben gekregen. Ook Chinatown en alle schattige bruggetjes van de stad zien er erg leuk uit en Nagasaki bruist een heel stuk meer dan de andere twee bezochte steden (ook al heeft het maar een kleine500.000 inwoners, overal is op ieder tijdstip wel iets te doen). We hebben heerlijk gegeten en genoten van de pruimenwijn gemaakt door de eigenaar van ons hostel voor we geheel voldaan ter bedde zijn gestort.
Dag 2 zijn we toch afgereisd naar het noordelijk deel van de stad om de gevolgen van ‘Fatboy’, atoombom 2 met een plutoniumlading, te aanschouwen. Deze bom was nog krachtiger dan de eerste, maar zijn effecten werden beperkt door de ligging van Nagasaki, dat is omringd door bergen. Ook hier zijn schitterende herdenkingsmonumenten voor de overledenen gebouwd en wordt het verhaal van de bom zeer realistisch verteld. Herhaling helpt niet om de diepe indruk die de beelden achter laten te verminderen. We verlaten het museum wederom in stilte.
Verder kent ook Nagasaki mooie tempels, dus vervolgen we de dag iets luchtiger met een bezoek aan een speciale shrine met veel speciale Japanse beschermhonden en een boeddhistische tempel met een enorme Kannon, beschermende Boeddha. Sorry, maar nog meer tempels dus ;). Naar goed recept sluiten we af in het restaurant met een goede Japanse Yakitori en de pruimenwijn van de huisbaas. En morgen in de ochtend is het alweer vertrekken naar Tokyo, waarover later meer door diens grootste fan.

Veel groeten vanuit Nagasaki allemaal!
Peer.