Tokyo = Utopia?

Onze laatste stop in Japan, maar misschien wel diegene waar ik het meest naar uitgekeken heb: Tokyo! Stel je voor, de GROOTSTE stad ter wereld. 32 miljoen mensen! Met een hele hoop verwachtingen en stiekem ook wel vlinders in m'n buik, komen we aan na 1300km treinen vanuit Nagasaki. Na drie weken doorheen Japan reizen en de verschillende uithoeken en de daarbijhorende rariteiten te hebben bezocht, was het tijd om al die ervaring los te laten in de grootstad.

Misschien juist ook omdat de anticipatie groot was en onze ervaringen in Japan al een stuk rijker waren, dat de eerste indruk in deze wereldstad misschien een beetje teleurstellend was. Als ik aan een stad denk, dan denk ik aan duizenden mensen, door elkaar, overal, complete chaos. Uit deze chaos bruist innovatie, creatie en inspiratie. Echter.... Japan is misschien wel het meest georganiseerde land ter wereld. En daarom ook wellicht het enige land die zo een grote stad op wieltjes kan laten lopen. Zelfs in Shinjuku metro station, waar iedere dag 3 miljoen (!!!!!!!!!) mensen doorheen passeren -en het daarmee het drukbezochtste metro station ter wereld maakt - lijkt chaos geen begrip. Veel mensen, oké. Maar iedereen weet waar hij heen moet en overal duidelijke bordjes. Het helpt misschien ook wel dat bepaalde bestemmingen altijd van hetzelfde spoor vertrekken en niemand dus actuele tijdsborden nodig heeft om te weten waar hij heen moet. Maar dan nog, kom je op een overvol perron aan met honderden mensen, gaan die alsnog netjes een rijtje vormen bij het daarvoor bedoelde geschilderde streepje op de grond. En ja hoor, daar gaat ook de deur van de wagon open. Vervolgens wacht iedereen netjes tot iedereen is uitgestapt (wat een verschil met onbeschoft China!) om dan met je kont eerst de metro in te stappen. Vervolgens schuifel je naar achter tot je weerstand voelt. Zo krijg je honderden mensen anoniem in een metrowagon. Jij hebt de persoon die achter je staat en waar je kont tegenaan duwt niet in de ogen gekeken en van de persoon voor je zie je enkel zijn kruin. Mooi! Nog een significant detail: in die overvolle metro kan je een speld horen vallen, zo stil. Men eet niet, men drinkt niet en het gebruik van de mobiele telefoon is niet toegelaten. Gevolg: complete stilte. Oorverdovend.

Eigenlijk kan je dit principe doortrekken naar de rest van de stad. Alles loopt gesmeerd, overal is iedereen braaf en netjes. Niemand springt uit de band, overal rijtjes. Alles voelt zo lamgeslagen. Mensen kijken sip en in zichzelf gekeerd. Het bruisende van een stad is vaak ver te zoeken. Functioneel is het zeker, maar inspiratie en eigenheid in The big city is ver zoek.

Alsnog zijn er sommige dingen aan Tokyo die ons best konden bekoren. Het meest prachtige was voor mij de Tsujiki Fish market, de grootste vismarkt ter wereld. Heel jammer dat het absoluut onmogelijk werd gemaakt om bij de beroemde tonijnveiling te zijn om vijf uur sochtens, maar de rest van de whole sale markt was zeker indrukwekkend genoeg! Zoooooo grooooot, en zoveel verschillende beesten van allerlei grootte en oorsprong. Zelfs als bioloog was het voor Peer interessant om sommige dieren uit het water te zien. Ook soms verbazingwekkend welke dieren überhaupt verkocht worden om te eten. De ervaring was ook extra leuk omdat er bitter weinig toeristen rondliepen, vooral gewone business aan de gang was en je om de vijf minuten moest opzij springen voor een draagwagentje of een heftruck. Alvast wel een noot van waarschuwing bij de vele foto's hieronder: sommige kunnen misschien een beetje shockerend zijn voor de dierenvrienden onder ons.

Ook de trip naar "Electric city" verrast positief. Een wijk vol manga shops en game halls. Heaven voor de nerds onder ons dus. Peer helemaal extatisch, want straat 1 huisde gelijk een uitgebreide Magic winkel! Ook de rariteiten hier gevonden bleven ons verbazen. Laat de foto's maar voor zichzelf spreken. Een bezoek aan de fameuze "Shibuya crossing" sloegen we niet over. De sights op zondagmiddag in en rond het Harijuku park worden door menig toerist geliefd. Braaf Japan gaat daar namelijk zijn boekje te buiten. Schooluniformen en maatpakken worden ingeruild voor Lolita outfits, manga verkleedpartijen en vetkuiven. Je kijkt je je ogen uit. Helaas geen lolita's op de foto, zij waren gewaarschuwd voor de aankomende regenbui en wij niet...

Uiteraard hebben we ook weer heerlijk gegeten. Vooral de yakitori sticks en bier, zittend op omgekeerde bierkratjes in Yakitori Alley onder de spoorwegen was een hele gezellige ervaring. Dat het zaterdagavond was, de halve stad aangeschoten leek en dat we van twee dronken studenten een halve fles Sake kregen (omdat ze hem zelf niet meer opkregen dachten we) droeg wellicht allemaal bij aan dat gevoel. Eigenlijk ook wel zielig dat het lijkt alsof Japanners gevangen zitten in hun eigen introverte perfect gestructureerde wereld en soms alcohol of manga pakjes nodig hebben om zich daarop te botvieren. Een pijnlijke noot daarbij: toen we 1 van de vele manga shops met grappig accessoires inliepen, bleken we ineens in een echte sexshop te staan. De vele porno films in animatie waren nog grappig, maar de dirty magazines met vele plaatjes van tieners (lees: kinderen) met inimini bikini's was een mind blower. De hoeveelheid van deze boekjes bracht ons allebei even van ons stuk. Wellicht daarom dat de menige vrouwelijke proppers korte schooluniformpjes aan hebben. Ziek!

Al bij al heb ik Tokyo (en misschien wel geheel Japan) met een dubbel gevoel achtergelaten. Het lijkt van buiten af de ultieme beschaving en in menig opzichten is het beter strakker geregeld dan bij ons in het Westen. De natuur is ongelooflijk prachtig, het eten heerlijk en het klimaat uiterst aangenaam. Alles is mogelijk en beschikbaar, zeker in zo een stad als Tokyo. Alles is ook reteduur wel. Maar welke prijs betaal je voor zo een welvaart? Is Japan het voorbeeld van utopische civilisatie of een kweekvijver van zieke geesten?

Tijd voor een nieuwe ervaring en een hele andere stad: Hongkong.
Later meer....

Dikke zoen,
Sara

P.s. De typhoon heeft ons weinig schade berokkend. De trein die we nodig hadden reed nog (in tegenstelling tot het complete Shikansen netwerk) en tegen een beetje veel regen en wind waren wij wel opgewassen. Hebben we geen last van gehad dus. Overigens ook niet van en Ferry ongeluk in Hongkong de avond van onze aankomst hier.