Zoo, Great Ocean & Grampians

Een anticlimax na het vorige nieuws, maar na ons bezoek aan Gardner’s falls bij Maleny zijn we ook nog gewoon verder gegaan met de rest van onze trip. Ook deze dagen waren wel erg goed en gezellig samen natuurlijk :). En het eerstvolgende op de agenda was –‘crickey!’- Australia Zoo: Home of the Crocodile Huntert. Nou... niet meer helemaal natuurlijk, maar zijn naam leeft voort en doet geweldige dingen voor de dierentuin. De dierentuin doet op zijn plaats uitermate zijn best om de ideeën van onze Steve voort te laten leven. Er wordt van alles met de dieren gedaan, ze worden mee door het park genomen om aan het publiek te showen en te laten knuffelen. Niet allemaal ideaal voor de dieren uiteraard, maar het wordt uiterst respectvol gedaan en alles met het oogpunt van educatie en het bewust maken van het grote publiek. Uiteraard waren er een hele boel crocs te zien! Salties, freshies en american aligators. En ook enkele beroemdheden van tv uiteraard, het is weer even geleden, dus ik herkende alleen Aggro (‘He’s a feisty one!’ ) en zijn velen malen kleiner vriendinnetje (‘What a beauuuuuty!’).

En ondanks de relatief kleine omvang van de dierentuin was ik aangenaam verrast om vrijwel alle soorten uit Australië tegen te komen. -Er is ook een Aziatisch deel met olifanten, tijgers en kleine panda’s en er wordt een Afrikaans deel bijgebouwd, waardoor de zoo 3 keer zo groot zal worden, maar daarvoor zijn we niet hier :)- Alle dieren die we al in het wild hebben mogen zien zijn te vinden en meer: Dingo’s, Emu’s & Cassowaries (grootste vogel ter wereld!), Tazzie Devils, verschillende soorten wombats, kangaroes, walibi’s, een enorm aantal slangen en vogels en vast nog meer dieren die ik hier vergeet. We hebben gezellig met de kangaroes geknuffeld en zijn ook gaan zitten voor een show in the Crocoseum, een open theater. Hier werd een show gedaan met slangen, vogels –vrij vliegend en verrassend goed getraind- en uiteraard de hoofdact met de krokodil. Ook het publiek werd er goed bij betrokken en werd vooral gevraagd zo stom mogelijk te doen. Ik heb mijn talenten dus meteen aangesproken en de hoofdprijs van de eerste uitdaging ging naar de 2 cheeky verloofde aapjes op tribune 1: Een foto van Steve met krokodil, jeej!
Na alle spanning en sensatie hebben we lekker een avondje voor onszelf genomen en in ons huisje een koningsmaal gekookt en een flesje wijn opengetrokken om te vieren.

De volgende dag moesten we alweer terug naar het vliegveld, maar het vliegtuig ging pas tegen 6en, dus hebben we ons eerst getrakteerd op een laat ochtendje strand en een voormiddagje shoppen in Caloundra, een van de grotere plaatsen helemaal aan het zuiden van de Sunshine coast. De rit vanaf Caloundra naar Marochydore airport ging verbazingwekkend vlot, dus hadden we nog een paar vervelende uurtjes wachten over. Of toch niet? Nee, natuurlijk niet, het was weer weekend en voor vluchten naar Victoria staat de footy zeker op :P. Na weer een uurtje of twee in de lucht waren we terug op Victorian bodem en werden netjes opgepikt door het autoverhuurbedrijf, dus konden we meteen onderweg. Na een late etensstop om 11 uur in de avond, kwamen we om half 1 aan op onze nieuwe bestemming Torquai, het begin van de Great Ocean Road.

Ook vandaag heeft Sara, en ik dus ook :), al het geluk met het voorjaarsweer in Victoria. Met een lekker zonnetje, maar toch sterk en dus fris windje, zetten we ons neer in de achtertuin van een lokaal restaurantje. Dit plaatsje was ons aangeraden bij ons hostel en we waren dan ook zeker niet de enigen. Zowel binnen als buiten zat het kleine restaurantje afgeladen vol voor de zondagsbrunch. We moesten dus even op ons ontbijtje wachten, maar het was het wachten waard. Een een dik uur later zitten we voldaan in de auto voor het begin van onze trip langs de Great Ocean road!

De beelden die je op zo’n dag te zien krijgt, zijn niet makkelijk te beschrijven, maar adembenemend. De zon die over de beboste rotsen heen schijnt aan de rechterkant, tot in het water dat helder blauw is met prachtige grote golven aan de linkerkant. Een plaatje... en dat voor een ruime 200km. lang! We zijn onderweg een aantal keer gestopt voor foto’s uiteraard (maar deze kan ik voorlopig niet op de site omdat de camera het nu al heeft opgegeven :(). Ook zijn we een keer gestopt om een groep walvissen te bekijken die gewoon vlak aan de kust voorbij kwam en om te zoeken naar koala’s, waarvan er een hele grote net naast de auto bleek te zitten op maar twee meter hoog. Geniaal, dat kan hier gewoon allemaal...

Ook hebben we een wandeling gemaakt in één van de ‘tropische’ bossen waarover ik eerder vertelde, vol met boomvarens en uiteraard konden we dag niet beëindigen zonder een bezoek aan de 12 Apostles. Ze zagen er dit keer een stuk mooier uit en we hadden de kans om ze lekker in ons eigen tempo te bekijken. We zijn eerst gestopt op een parkeerplaats net naast het bezoekerscentrum, vanwaar je een prachtig uitzicht had op de ‘stenen’ met de zon er achter, spelend in de nevel van de brekende golven. Het was een klim van een meter of 25 naar beneden, maar dit was het zeker waard, want net naast de trap waarlangs je naar beneden werd geleid was ook nog een schitterende waterval te zien.
Daarna zijn we uiteraard nog even naar het bezoekerscentrum geweest, maar al snel besloten we te proberen door te rijden naar een plaats met een wat beter uitzicht op het gehele spektakel een paar honderd meter verder. Het werd namelijk al een beetje donker en liep al tegen 6en, dus misschien konden we nog de zonsondergang meepakken op de 12 Apostles.. Helaas werd een paar honderd meter al snel meer dan een kilometer verder en het was lastig om vanaf onze nieuwe plaats een goed uitzicht te krijgen. We besloten dus een rondje te lopen door het park aan de parkeerplaats gelegen en dit bleek ook een deel van de ’12 Apostles Marine Park’ te zijn. Ook schitterend mooie uitzichten en verschillende blowholes in de uitgesleten kust. Toen we helemaal naar het einde waren gelopen had we nog een beetje zicht op de apostles, maar het was hoe dan ook een schitterende plaats voor de komende zonsondergang.

Nadat we ruim van de zonsondergang hebben genoten zijn we doorgereden terug naar Warrnambool voor de nacht en we hadden zelfs onderweg nog een heel klein beetje licht om de ‘London Bridge’ te bekijken. Ook dit is een rotsformatie uitgesleten in de kust en lijkt zeker op een brug. Of het ook daadwerkelijk op London Bridge lijkt, vraagt een beetje van de verbeelding.. Het is wel waar het kinderliedje is geboren (London Bridge is falling down, falling down, falling down…) en een beetje een lugubere geschiedenis zo blijkt, want de London Bridge is dus echt naar beneden gevallen toen de rots afbrak van de kust en een vrouw heeft daar het leven gelaten.

Terug in Warrnambool waren we ver op en na ons avondeten zijn we dus meteen in ons bedje gedoken, aangemoedigd door die vertrouwde kou in de avonden. En de volgende ochtend weer lekker op tijd op voor een bezoekje aan de Grampians! Het was alweer maandag en mijn colleges zouden weer beginnen, maar aangezien ik op maandagen maar 1 uur college heb, heb ik nog lekker een dagje vrij genomen om met mijn poepie het grootste natuurpark in Victoria te bezoeken. De Grampians zijn ongeveer een anderhalf uurtje rijden ten Noorden van Warrnambool.

We werden getrakteerd op een heerlijk klassiek dagje winterweer, dus de uitzichten op en van de enorme bergen in het park waren niet geweldig door de enorme regenval aan het begin van de dag, maar desondanks een geweldige ervaring! We zagen enorme groepen papegaaien die leven in het park (werkelijk honderden tegelijk), een walibi, een groepje kangaroes die aan het eten was aan de rivieroever en een grote groep emu’s die net voor onze auto overstak. En door de enorme regenval in de afgelopen dagen was ons bezoek aan één van de watervallen in de Grampians ook zeker de moeite waard. Een hele mooie dag dus om Sara’s bezoek aan Warrnambool af te sluiten, want de volgende dag moest ik weer hard aan het werk voor de uni. Ik had nog een opdracht af te maken voor de woensdag en er waren ook weer gewoon colleges, dus helaas zat onze tijd samen er eventjes op..

Dus dinsdagochtend ben ik als iedere dag op het fietsje naar de uni gegaan en meteen hard aan het werk gegaan aan mijn opdracht. Sara kwam nog eventjes lang om haar treinticket naar Sydney af te printen voor ze haar auto weer in Melbourne ging afleveren, want als je dan in Australië bent, mag je Sydney -de spellingscheck geeft hier als eerste optie ter verbetering Schijndel op :)-uiteraard ook niet missen! En na vier daagjes school/Sydney zouden we elkaar weer ontmoeten in Melbourne…